بررسي نقش سياست هاي كميته امداد امام (ره) در توانمندسازي اجتماعي خانوارهاي زيرپوشش روستايي مطالعه موردي: ناحيه مركزي استان گيلان

توانمندسازي خانوارهاي روستايي از مسائل اصلي جامعه امروز كشورهاي درحال توسعه همچون ايران است. هدف اصلي از انجام اين پژوهش موضوع توانمندسازي اجتماعي خانوارهاي روستايي تحت پوشش كميته امداد امام (ره) در رابطه با سياست هاي اجرايي اين نهاد است. ناحيه مركزي استان گيلان به عنوان قلمرو مكاني پژوهش انتخاب شد. شش شهرستان ناحيه مركزي استان گيلان، در مجموع تعداد 53381 مددجو را به خود اختصاص داده اند. براساس جدول مورگان، اندازه نمونه در پژوهش حاضر برابر با 382 مددجو بوده است اين اندازه نمونه براساس سهم نسبي مددجويان در هر يك از شهرستان هاي مورد مطالعه توزيع شد. در نهايت تعداد 345 پرسشنامه كامل و بدون خطا جمع آوري شد.يافته هاي پژوهش نشان داد كه سطح روانشناختي مددجويان با نمره ميانگين 3.03 نسبت به ساير شاخص‌هاي توانمندسازي اجتماعي وضعيت بهتري دارد.نهايتاً نمره ميانگين براي توانمندسازي اجتماعي خانوارهاي روستايي تحت پوشش كميته امداد امام (ره) در ناحيه مركزي استان گيلان برابر با 2.59 است. همچنين نتايج نشان داد كه مددجويان روستايي ناحيه مركزي استان گيلان، از سياست هدايت اعتبارات ناشي از هدفمندسازي يارانه‌ها با نمره ميانگين 2.46 بيشترين رضايت‌مندي و از سياست پرداخت اعتبارات خرد قرض الحسنه اي با نمره ميانگين 2.04 كمترين رضايت‌مندي را داشته اند. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه سه متغير سطح مشاركت مددجويان، رفاه و كيفيت زندگي و سواد و آموزش مددجويان با تمام سياست ها رابطه معنادار داشتند. از سوي ديگر متغير روانشناختي مددجويان تنها با سياست پرداخت اعتبارات خرد قرض الحسنه‌اي رابطه معنادار پيدا كرد. در نهايت بررسي ميزان همبستگي متغير توانمندسازي اجتماعي با سياست هاي چهارگانه نشان از آن دارد كه اين موضوع با هر چهار سياست مورد مطالعه در ارتباط است.