تأثير هدفمندسازي يارانه‌ها بر هزينه‌هاي غير خوراكي خانوارهاي روستايي به تفكيك استان‌هاي كشور

يكي از سياست‌هاي مهم اقتصادي در بيشتر كشورها حمايت از توليدكننده يا مصرف‌كننده از طريق پرداخت يارانه است. از سوي ديگر، برخي اقتصاددانان بر اين باورند كه سياست‌هاي حمايتي سبب تحريف قيمت هاي بازار و هزينه توليد و تخصيص نامطلوب نهاده ها و كاهش رفاه اجتماعي در بلندمدت مي شود. اين تحقيق به‌دنبال بررسي تأثير هدفمندسازي يارانه ها بر هزينه هاي غيرخوراكي خانوارهاي روستايي به تفكيك استان هاي كشور در بازه زماني 13941387 با استفاده از روش پانل ديتا مي باشد. بر اين اساس، استان هاي كشور به سه دسته استان هاي با سطح توسعه يافتگي پايين و خيلي پايين، استان هاي با سطح توسعه يافتگي متوسط و استان هاي با سطح توسعه يافتگي بالا و خيلي بالا تقسيم شده‌اند. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در گروه استان هاي با سطح توسعه يافتگي پايين و خيلي پايين و بالا و خيلي بالا، هدفمندسازي يارانه ها تأثير منفي و معني داري بر هزينه هاي غيرخوراكي خانوارهاي روستايي دارد. به‌عبارت ديگر، در اين گروه از استان ها، با انجام هدفمندسازي يارانه ها، خانوارهاي روستايي تمايل بيشتر به مصرف مواد خوراكي از خود نشان داده‌اند. همچنين، در هر سه گروه استان هاي مورد مطالعه، متوسط درآمد تأثير مثبت و معني داري بر هزينه هاي غيرخوراكي خانوارهاي روستايي داشته است.