بكارگيري الگوهاي چندسطحي در بررسي عوامل مؤثر بر تمايل به ماندگاري جوانان در روستاها (مطالعه موردي: روستاهاي منتخب استان كرمانشاه)

مطالعه حاضر با به‌كارگيري الگوهاي چندسطحي ترتيبي، تمايل به ماندگاري جوانان روستايي را در شهرستان‌هاي منتخب استان كرمانشاه براي سال 1396، موردبررسي قرار مي‌دهد. سه شهرستان قصرشيرين، پاوه و هرسين و يك روستا از دهستان‌هاي هر شهرستان نيز به صورت تصادفي با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌بندي دومرحله‌اي انتخاب شده‏اند. متغير وابسته، تمايل به ماندگاري افراد تا 5 سال آينده است. نتايج تحقيق، وجود ناهمساني‌ها در بين روستاها و شهرستان‌هاي مورد مطالعه را موردتأييد قرار داده و متغير جنسيت بر تمايل به ماندگاري جوانان مؤثر بوده است. از سويي، دقت الگوهاي چندسطحي نسبت به ساير الگوهاي قديمي نشان داد كه برخلاف ساير مطالعات؛ متغير ميزان تحصيلات و سن بي‌معني شده است. متغيرهاي امكانات روستايي، جمعيت و فاصله روستا تا شهر نيز در سطح روستاها و در نهايت متغير جمعيت شهرستان در سطح سوم، معني‌دار شده‏اندند. بر اساس نتايج تحقيق؛ با بهبود وضعيت راه‌هاي روستايي و افزايش امكانات روستايي، مي‌توان ماندگاري جوانان روستايي در منطقه موردمطالعه را تحت تأثير قرار داد، لذا مي‌توان با افزايش امكانات اوليه رفاهي و زيرساخت‌هاي جاده‌اي انگيزه جوانان را به مهاجرت كاهش داد. از سويي با افزايش امكانات رفاهي نيز ساير موقعيت‌هاي مشاغل خدماتي و غيركشاورزي مرتبط با زيرمجموعه‌هاي متغير امكانات روستايي ايجاد مي‌شود. بر همين اساس، شكاف‌هاي درآمدي بين مناطق روستايي شهري، كاهش و در نتيجه از تخليه روستاها جلوگيري به عمل مي‌آيد. با توجه به تأييد ناهمساني‌ها در جامعه موردمطالعه، اين نتيجه حاصل شده است كه اجراي سياست‌گذاري‌هاي كلي در راستاي كاهش مهاجرت جوانان، همواره با شكست مواجه مي‌شود. بنابراين پيشنهاد مي‌گردد كه در سياست‌گذاري‌هاي مرتبط با كاهش مهاجرت روستاييان، مجموعه هر روستا و هر شهرستان به طور مجزا و نه به صورت استاني مورد مطالعه و برنامه‌ريزي قرار گيرند.