ارائه مدل مفهومي براي تعيين عوامل درون‌سازماني و برون‌سازماني اثرگذار بر ميزان فروش‌هاي اعتباري

معاملات اعتباري به عنوان بخش قابل توجهي از سرمايه در گردش مورد توجه تحقيق حاضر قرار گرفته است. تعيين ميزان عرضه معاملات اعتباري (فروش‌هاي اعتباري) همواره دغدغه مهم مديران شركت‌ها براي مديريت صحيح منابع و مصارف كوتاه مدت واحد تجاري بوده است. علارغم اهميت زياد موضوع معاملات اعتباري توسط واحدهاي تجاري، ادبيات تحقيق به طور سنتي بيشتر بر روي مطالعه تصميمات مالي بلند مدت متمركز بوده و پژوهشگران نهايتا به سرمايه درگردش به عنوان يك موضوع كلي توجه كرده‌اند ولكن به يكي از مهمترين اجزا آن كه همانا فروش‌هاي اعتباري است توجه لازم را نداشته اند. در پاسخ به نياز موجود پژوهش حاضر به بررسي عوامل اثرگذار بر ميزان فروش‌هاي اعتباري مي‌پردازد. پژوهش حاضركيفي بوده و به جمع آوري ديدگاه خبرگان مالي از طريق پرسشنامه‌اي ساختاريافته كه روايي و پايايي آن به تاييد رسيده است، مي‌پردازد. جهت تحليل نتايج از نرم‌افزار هاي اس پي اس اس و آموس استفاده‌شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد مديران شركت‌هاي عضو بورس تهران جهت تعيين ميزان فروش‌هاي اعتباري به عوامل درون‌سازماني از قبيل سرمايه درگردش، نسبت جاري، نسبت حاشيه سود، رشد فروش، دوره وصول مطالبات شركت اهميت زيادي مي‌دهند. علاوه بر اين، آن‌ها هنگام تعيين ميزان فروش‌هاي اعتباري به عوامل برون‌سازماني ازجمله رونق يا ركود فصلي، ميزان انحصاري بودن محصولات توليدي، شرايط تأمين مالي از بانك‌ها، و هم چنين سود آوري، نقدينگي و اهرم مالي مشتريان اهميت بسيار مي دهند.