بررسي انتقال گناهِ زنا و آلودگي آن به فرزندان

«زنا» از گناهاني است كه آثار و پيامدهاي آن، فرزندِ به‌وجودآمدة از گناه والدين را نيز تحت تأثير قرار مي دهد. برخي از اين پيامدها، همان آثار ارتكاب گناه است. بنابراين مسئلة بسيار مهم دربارۀ چنين فرزنداني، اين است كه چرا آنان كه هيچ سهمي در گناه والدين خود نداشتند، اما بايد نتايج و پيامدهاي گناه، دامن گيرشان شود؟ آيا به راستي آنان گنهكارند؟ اخبار فراواني را كه از خباثت ذاتي آنان حكايت مي كند، چه بايد كرد؟ اگر به راستي آنان آلوده و گنهكارند، گناهشان جبري است نه اختياري؛ در اين صورت، تكليف به آنان با چالشي مهم روبه‌رو مي شود. در بررسي انجام‌گرفته و با در نظر گرفتن دلايلي كه بر مسئوليت شخصي اعمال و نتايج آن دلالت مي كنند، روشن مي شود كه نه تنها زنازاده، گناه والدين را به ارث نبرده، بلكه آلودگي اين گناه نيز به او سرايت نكرده و در نتيجه اختيار او از بين نرفته است. تنها تفاوت او با ديگران، داشتنِ زمينه و استعدادي نامناسب است كه سببِ ميل بيشتر او به انجامِ گناه مي شود.