تأثير هشت هفته تمرين هوازي بر تغييرپذيري ضربان قلب در زنان باردار: يك مطالعه كارآزمايي باليني

مقدمه: سازگاري قلبي-عروقي در بارداري، يكي از مهم‌ترين تغييرات مرتبط با تمرينات هوازي مي‌باشد. تغيير‌پذيري ضربان قلب، يكي از شاخص‌هاي مهم سلامت قلبي عروقي است. بارداري و تمرين هر دو به ‌عنوان نوعي استرس بر سيستم قلب و عروق اثر مي‌گذارند، اما تحقيقات مناسب در اين زمينه كافي نيست، لذا مطالعه حاضر با بررسي تأثير تمرين هوازي بر تغيير‌پذيري ضربان قلب زنان باردار انجام شد.روش‌كار:اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده در سال 1398 بر روي 22 زن باردار سالم در بيمارستان شهيد اكبرآبادي تهران انجام شد. 12 زن باردار سالم در هفته 26-24 بارداري در گروه مداخله و 10 زن باردار سالم در گروه كنترل قرار داشتند. گروه مداخله به‌‌مدت 8 هفته در تمرين هوازي با شدت متوسط شركت كردند. پارامتر‌هاي زماني و فركانسي تغيير‌پذيري ضربان قلب زنان باردار با استفاده از ليد دو الكتروكارديوگرام و نرم‌‌افزار AST3000 Avicenna بررسي شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 24) و آزمون‌هاي من‌ويتني يو، ويلكاكسون، فيشر، تي زوجي، تي مستقل و شاپيروويك انجام شد. ميزان p كمتر يا مساوي 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: ميانگين پارامترهاي زماني و پارامتر فركانس پايين در زنان باردار تمرين كرده در هفته 34 به‌‌طور معني‌داري بيشتر از زنان باردار گروه كنترل بود (0.05≥p)، در‌حالي كه در ميانگين پارامتر‌هاي زماني و فركانسي گروه كنترل تغيير قابل ملاحظه‌اي مشاهده نشد (P 0/05).نتيجه‌گيري: تمرين هوازي موجب بهبود سيستم عصبي خودمختار قلبي و برتري سيستم عصبي پاراسمپاتيك مي‌شود.