كاربرد مدل‎بندي معادلات ساختاري در تعيين عوامل مرتبط با علائم وازوموتور (گرگرفتگي و تعريق شبانه) در زنان 60-42 ساله ساكن شهر مشهد

مقدمه: علائم وازوموتور مانند گرگرفتگي و تعريق شبانه، در مرحله نزديك يائسگي و پس از آن رخ مي دهد و در كاهش كيفيت زندگي زنان مؤثر است. مطالعه حاضر با هدف تعيين عوامل مرتبط با شدت علائم وازوموتور با استفاده از مدل‌بندي معادلات ساختاري در زنان ساكن شهر مشهد انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه مقطعي و از نوع توصيفي تحليلي در سال 1396 بر روي 664 زن 60-42 ساله ساكن شهر مشهد انجام گرفت. اطلاعات متغير هاي گرگرفتگي، تعريق شبانه، افسردگي، اضطراب و مشكل در تمركز از طريق پرسشنامه 38 آيتمي شدت علائم يائسگي اندازه‌گيري شد. اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه هاي تغذيه و وقايع زندگي براي شركت كنندگان تكميل گرديد. تحليل داده ها با استفاده از روش برآورد حداقل مربعات موزون در مدل معادلات ساختاري انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و Mplus (نسخه 6.12) انجام گرفت. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: در مجموع فراواني گرگرفتگي در 109 نفر (16.40%) در حد متوسط، 84 نفر (12.70%) شديد و 98 نفر (14.80%) خيلي شديد بود. فراواني تعريق شبانه در 88 نفر (13.30%) در حد متوسط، 72 نفر (10.80%) شديد و 93 نفر (14.00%) خيلي شديد بود. بين متغير هاي وقايع زندگي (0.025=p)، اضطراب (0.013=p)، داشتن بيماري (0.005=p) و وضعيت يائسگي (P 0.001) با علائم وازوموتور ارتباط معناداري وجود داشت. نتيجه گيري: شركت در كلاس‌هاي آموزشي و مشاوره‌اي در زمينه كاهش استرس و افزايش خودكارآمدي زنان، كنترل بيماري‌هاي زمينه‌اي با مراجعه به‌موقع به متخصص، ورزش كردن، تحرك و بهبود وضع اقتصادي مي‌تواند در كاهش علائم وازوموتور مؤثر باشد.