بررسي همگرايي منطقه‌اي گردشگري و نقش زيرساخت‌هاي گردشگري در استان‌هاي ايران

اين مطالعه، با هدف بررسي همگرايي در توسعه گردشگري بين استان‌هاي ايران، سه نوع همگرايي بتا (مطلق و شرطي)، همگرايي سيگما و همگرايي باشگاهي را مورد سنجش و تحليل قرار داده است. در بررسي همگرايي بتا شرطي، از متغيرهاي زيرساختي گردشگري به عنوان متغيرهاي ابزاري استفاده شده است و از اينرو، نقش زيرساخت‌هاي گردشگري در همگرايي منطقه‌اي گردشگري نيز بررسي شده است. مدل پانل ديتاي پويا با رويكرد پارامترسازي مجدد متعامد براي دوره زماني 13901395 و براي 31 استان كشور برآورد شده است. براي بررسي همگرايي باشگاهي، استان‌ها به دو گروه استان‌هاي با سرعت همگرايي منفي (گروه 1) و استان‌هاي با سرعت همگرايي مثبت (گروه 2) تقسيم شده‌اند. نتايج بيانگر تفاوت در سرعت همگرايي بين اين دو گروه مي‌باشد، بطوريكه استان‌هاي گروه 2، روند سريعتر در دو نوع همگرايي بتا و همگرايي باشگاهي داشته‌اند. همچنين، استان‌هاي گروه 1، از زيرساخت‌هاي گردشگري بسيار بالاتر، تمركز جمعيتي بيشتر و قرارگيري در مسير تردد گردشگران ساير استان ها برخوردارند. اين استان‌ها عمدتاً به عنوان استان‌هاي با مقصد نهايي سفر شناخته مي‌شوند كه از ماندگاري بالاتر گردشگري نيز برخوردارند.