برنامه ريزي مشاركتي توسعه روستاها با تأكيد بر بازارچههاي مرزي (مطالعه موردي: شهرستان سردشت)

برنامه ريزي توسعه روستايي، مؤلفه هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي، محيطي و مشاركتي را در بر مي‌گيرد در اين راستا مهم‌ترين ركن براي رسيدن به توسعه پايدار روستايي، مديريت مشاركتي مي‌باشد. مشاركت‌هاي روستايي در پيشبرد برنامه‌ها و فعاليت‌هاي اقتصادي و اجتماعي يكي از سياست‌هاي محوري توسعه و نظام برنامه ريزي روستايي است. بر اين اساس، توجه به مشاركت به عنوان رهيافتي كارآمد، مي‌تواند نقش مهمي در پيشرفت نظام مديريتي روستاها داشته باشد. هدف پژوهش حاضر تقويت عناصر مشاركت روستايي جهت پيوند و ارتباط با بازارچه هاي مرزي و توسعه برنامه ريزي مشاركتي است. اين پژوهش با رويكرد توصيفي– تحليلي و بر اساس محتواي كيفي استقرايي است. نمونه آماري با استفاده از فرمول كوكران 335 نفر به دست آمد و داده هاي آن با نرم افزار SPSS، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد شاخص هاي توسعه در ميان روستاهاي مورد مطالعه به صورت متعادل توزيع نشده است. ساختار مديريت روستايي و ضعف سرمايه گذاري‌هاي دولتي از مهم‌ترين عوامل و محدوديت‌هاي مؤثر در برنامه ريزي مشاركتي روستايي مي‌باشد. بر اساس آزمون هاي آماري ارائه شده تفاوت معناداري بين ارزيابي تأثيرات بازارچه‌ها از منظر كليه ابعاد توسعه روستايي وجود دارد به طوري كه ضريب معناداري در بعد زيست محيطي 029/0، در بعد اجتماعي – فرهنگي 004/0 و در بعد اقتصادي 011/0 مي باشد. بر اساس نتايج آزمون كروسكال واليس و T –Test مشاهده مي شود كه روستاهاي پيرامون در هر يك از ابعاد توسعه روستايي از نظر تأثيرپذيري از بازارچه‌هاي مرزي، داراي تفاوت‌هاي معنادار بودند. همچنين رابطه بين روستاها با بازارچه‌ها حالت يك طرفه دارد و روستائيان سهم چنداني از منافع آن ندارند.