آزمايش و مقايسه مدل رابطه علّي نقش‌هاي جنسيتي مردانگي و زنانگي و انعطاف‌پذيري خانوادگي با وانمودگرايي با ميانجي‌گري خوددلسوزي در دانشجويان دختر و پسر

پديده وانمودگرايي در مورد افرادي است كه توانايي و قابليت‌هاي علمي و هنري بسيار بالايي دارند، اما اين موفقيت‌ها و توانايي‌ها را دروني نكرده و اعتقادي به آنان ندارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسي و مقايسه رابطه علّي نقش‌هاي جنسيتي مردانگي و زنانگي و انعطاف‌پذيري خانوادگي با وانمودگرايي با ميانجي‌گري خوددلسوزي در دختران و پسران كارشناسي دانشگاه شهيد چمران اهواز بود. جامعه آماري كليه دانشجويان كارشناسي مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 1396ـ1397 بودند كه از اين تعداد 200 (120 پسر و 80 دختر) نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي چند‌مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي استفاده‌شده در اين پژوهش شامل پرسش‌نامه فرم كوتاه خوددلسوزي (SCS) رايس و همكاران (2011)، پرسش‌نامه نقش جنسيتي بم (BSRI)، مقياس پديده وانمودگرايي كلانس (CIPS) (1985) و مقياس انعطاف‌پذيري خانواده شاكري (1382) بود. نتايج نشان داد كه در كل نمونه، در هر دو گروه نمونه دانشجويان دختر و پسر، الگوي مفروض نقش واسطه‌اي خوددلسوزي در رابطه بين نقش‌هاي جنسيتي و انعطاف‌پذيري خانوادگي با وانمودگرايي برازش مطلوبي داشت. علاوه بر اين، نتايج تخصيص گروهي روابط ساختاري بين متغيرهاي چندگانه نشان داد كه روابط بين نقش‌هاي جنسيتي (مردانگي و زنانگي)، انعطاف‌پذيري خانوادگي، وانمودگرايي و خوددلسوزي در دو گروه دانشجويان دختر و پسر هم‌ارز بودند. در‌نهايت، نتايج نشان داد كه در مدل كلي و مدل‌هاي مربوط به هر‌يك از دو گروه دختر و پسر، همه وزن‌هاي رگرسيوني از لحاظ آماري معنادار بودند و متغيرهاي پيش‌بين حدود 18 درصد از پراكندگي متغير وانمودگرايي را تبيين كردند. همچنين، نتايج نشان داد دانشجويان دختر  نقش جنسيتي زنانگي و نمره‌هاي بالاتري در وانمودگرايي و سطوح پايين‌تري از خوددلسوزي را نسبت به مردان نشان دادند. اما مردان با نقش جنسيتي مردانگي و سطوح بالاي خوددلسوزي و نمره‌هاي كمتري در وانمودگرايي همراه بودند.