كاربردپذيري استنباط آماري از ديدگاه بازنمايي مدل‌هاي علمي

اين مقاله با مفروض گرفتن نظريه‌اي ساختاري و نگاشتي در باب چيستي بازنمايي، فرضيه «توضيح كاربردپذيري براساس مفهوم بازنمايي» را در مورد «كاربردپذيري استنباط آماري در مدل‌هاي علمي» بررسي مي‌كند. براساس ديدگاه نگاشتي، وجود رابطه‌اي متعين ميان مدل و سيستم هدف، شرط كافي براي بازنمايي هدف توسط مدل است و اين بازنمايي چرايي كاربردپذيري استنباط آماري، در مدل سازي را نيز توضيح مي دهد. تحليل كاركردي «برآورد» به عنوان يكي از مهم‌ترين الگوهاي استنباط آماري نشان مي دهد كه الف) استنباط و تحليل آماري داده ها در ارزيابي مفروضات مندرج در مدل مفهومي كاربرد دارد، بدين معنا كه با استنباط آماري مي توان بازنمايي مدل مفهومي از سيستم هدف و موضوع مورد مطالعه را ارزيابي كرد، ولي ب) نمي توان نشان داد كه دستگاه معادلاتي كه به‌عنوان مدل آماري «برآورد» شده «في ‌نفسه» روابطي را در موضوع مورد مطالعه بازنمايي مي كند؛ زيرا دستگاه معادلات به‌طور كامل به وسيله برآورد «متعين» نمي‌شود