روش شناسي تحليل ذينفع در خط‌ مشي پژوهي: واكاوي بنيان‌ها، فهم اسلوب اجرا، نقد عمل

رويكردهاي سنتي به تحليل خط‌مشي، بر استفاده از مدل‌هاي سيستمي متمركز بوده‌اند؛ اما رويكردهاي جديد بر چندپارگي و خصلت سياسي خط‌مشي تاكيد دارند و بيش از آنكه بر روش‌هاي علمي تاكيد كنند، توجه خود را بر نقش‌آفرينان مختلف در فرآيند خط‌مشي گذاري معطوف مي‌كنند. يكي از روش‌هاي جديد مورد استفاده در اين رويكرد جديد، تحليل ذينفع است كه نقش‌آفرينان دخيل در فرآيند خط‌مشي عمومي و همين طور ميزان اثرگذاري آنها را به خوبي شناسايي و تحصيل مي‌كند. مديران دولتي با استفاده از اين روش مي‌توانند نقش‌آفرينان، نقش آنها و همچنين تعاملات ايشان را شناسايي كنند و در نتيجه به شناخت بهتري از بافت فعاليت خود دست مي‌يابند. اين شناخت افزون بر بالابردن درك خط‌مشي‌گذار و مديران، مي‌تواند احتمال موفقيت خط‌مشي را افزايش داده و در نحوه اجراي خط‌مشي نيز موثر ‌باشد. اين روش به صورت گسترده در مطالعات علوم سياسي، توسعه و محيطي مورد استفاده قرار گرفته است و مي‌تواند مطالعات خط‌مشي را ارتقا دهد. در اين مقاله با تكيه بر ادبيات موجود در اين حوزه، چيستي و چگونگي كاربرد  اين روش در خط‌مشي پژوهي تببين و تشريح شده است.