اثر تغذيه اي جلبك پادينا (Padina astraulis Hauck) بر شاخص هاي مقاومت موكوسي بچه ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio) درمواجهه با نانو ذرات نقره

نحقيق حاضر به منظور بررسي اثر جلبك پادينا (Padina astraulis) بر شاخص هاي مقاومت موكوسي كپور معمولي (Cyprinus carpio) انجام گرفت. بر اين اساس تعداد 250 قطعه بچه ماهي كپور معمولي با ميانگين وزني 4±20.0 گرم در چهار تيمار و هر يك در سه تكرار شامل غذاي بدون جلبك (تيمار شاهد)، غذاي داراي جلبك به ميزان 0.5 درصد (تيمار 1)، غذاي داراي جلبك به ميزان 1 درصد (تيمار 2) و غذاي داراي جلبك به ميزان 2 درصد (تيمار 3) توزيع و به مدت 42 روز تغذيه شدند و بعد از پايان دوره تغذيه به مدت 14 روز در مواجهه با نانو ذرات نقره با غلظت ppm 0.5 قرار گرفتند. در پايان دوره آزمايش، نمونه برداري از موكوس ماهي جهت بررسي شاخص هاي مقاومت موكوسي انجام گرديد. نتايج نشان داد بيشترين ميزان پروتين محلول موكوس در تيمارهاي 1 و 2 درصد و كمترين ميزان در تيمار 0.5 درصد و شاهد مشاهده شد و بين تيمارها اختلاف معني داري وجود نداشت. بيشترين ميزان افزايش ليزوزيم و ALP موكوس در تيمارهاي 1 و 2 درصد و كمترين ميزان در تيمار 0.5 درصد و شاهد مشاهده شد و بين تيمارها اختلاف معني داري يافت شد (P 0/05). با توجه به نتايج استفاده از جلبك پادينا با غلظت هاي 1 و 2 درصد مي تواند باعث بهبود شاخص هاي مقاومت موكوسي بچه ماهي كپور معمولي در مواجهه با نانو ذرات نقره گردد.