سطح بندي پايداري فعاليت هاي گردشگري نواحي روستايي درشهرستان طارم

امروزه گردشگري روستايي، با هدف تحقق توسعه پايدار جوامع محلي در نواحي روستايي و بـه عنـوان ابزاري براي توسعه اقتصادي و اجتماعي و يكي از مهمترين حوزه­هاي مشاغل مدرن در منـاطق روسـتايي ­است. در تحقيق حاضر به ارزيابي سطح پايداري گردشگري در روستاهاي شهرستان طارم پرداخته شده است. نوع تحقيق كاربردي، ماهيت تحقيق توصيفي- تحليلي، روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني و جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از مدل تصميم گيري چند معياره مدل ORESTEاستفاده شده است. جامعه آماري 2180 خانوار روستايي در منطقه مورد مطالعه بوده كه براساس فرمول كوكران تعداد نمونه جهت تكميل پرسشنامه 383 خانوار انتخاب شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد، روستاهاي شيت و وليدر داراي بالاترين رتبه(10-9) پايداري و روستاي ده بهار(1) داراي پائين ترين سطح پايداري بوده است.