رابطه كاهش درآمد، سلامت و خشنودي شغلي قبل از بازنشستگي با بهزيستي روان‌شناختي پس از آن با توجه به نقش تعديلي وجود برنامه بازنشستگي، شغل در دوره گذار و انتظار بازنشستگي زودتر و ديرتر از انتظار

هدف اين پژوهش، بررسي نقش تعديلي سه متغير برنامه بازنشستگي، مرحله بازنشستگي و زمان بازنشستگي در رابطه بين كاهش درآمد، سلامت و خشنودي قبل از بازنشستگي با بهزيستي روان‌شناختي پس از آن است. روش پژوهش توصيفي رابطه‌اي است. جامعه آماري پژوهش، تمام كاركنان در معرض بازنشستگي در مجموعه‌اي از سازمان‌هاي صنعتي شهر اصفهان بوده است. براي سنجش فرضيات نمونه‌اي 893 نفري به روش در دسترس از كاركنان سازمان‌هاي اصفهان انتخاب شدند و به ابزارهاي پژوهش شامل مقياس CESD (رادلف، 1977) و سؤالات مربوط به كاهش درآمد، سلامت، خشنودي شغلي قبل از بازنشستگي، همگي از پيمايش بازنشستگي و سلامت (HRS, 1992)، برنامه بازنشستگي و انتظار بازنشستگي وگلسنانگ (2014) پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي و تحليل زيرگروه‌ها براي تحليل تعديلي استفاده شد. نتايج نشان داد كه رابطه بين خشنودي شغلي و بهزيستي قبل از بازنشستگي با بهزيستي روان‌شناختي بعد از بازنشستگي مثبت و رابطه بين فاصله مورد انتظار تا بازنشستگي، گزارش فرد از كاهش سلامت و گزارش پزشكي كاهش سلامت با بهزيستي روان‌شناختي پس از بازنشستگي منفي است (0.01 P).