مهارت‌هاي ارتباطي در سيرۀ رضوي با التزام عملي به باورهاي اسلامي

امام‎ رضا (عليه‎السلام) در مدت كوتاه سه سال ولايت عهدي، شبكۀ وسيعي از ارتباطات را بر اساس فرهنگ امامت و ولايت بنا نهادند. حضرت به‌عنوان حجت خدا بر اهل زمين، از تمامي روش‌هاي مؤثر ارتباطي براي ابلاغ پيام الهي و هدايت بندگان بهره گرفتند تا ديگران را به دين الهي دعوت و افراد را به پيروي نظري و عملي از دستورهاي الهي ملزم كنند. اين پژوهش نقش اين مهارت‌هاي ارتباطي را با التزام عملي به آموزه‌ها و باورهاي اسلامي در بين كاركنان دانشگاه سيستان و بلوچستان بررسي كرده است. در اين راستا، يك فرضيۀ كلي و ده فرضيۀ جزئي شكل‌گرفته است كه رابطه بين مهارت‌هاي ارتباطي بر مبناي سيره رضوي (هم‌زباني با مردم، همدلي با مردم، توجه به‌حق و حقوق مردم، نفوذ بر مخاطب به‌وسيله علم و دانش، بازخورد نفوذ در ديگران، نقش بافت و زمينه در ارتباط با مردم، مبارزه با شرك، انحراف و خرافه، مبارزه با تفكر ماكياوليست، اجتناب از تقيّد، خودگشودگي) را با متغير التزام عملي به باورهاي اسلامي بررسي مي‌كند. براي سنجش متغيرهاي پژوهش، از پرسش‌نامه محقق‎ساخته استفاده و روايي و پايايي آن بررسي و تأييد شده است. پرسش‌نامۀ مهارت‌هاي ارتباطي بر اساس الگوي «علم‎الهدي و شريفي» (1394) تهيه و براي پرسش‌نامه التزام عملي به اعتقادات اسلامي از الگوي «نويدي» (1376) استفاده ‌شده است. تمامي فرضيه‎ها تأييد و پذيرش شده‌اند و اين نشان‌دهندۀ آن است كه مهارت‌هاي ارتباطي مبتني بر سيرۀ رضوي، با التزام عملي به اعتقادات اسلامي رابطۀ معنادار، مثبت و سازنده دارد و هر چه فرد نسبت به اعتقادات اسلامي التزام بيشتري داشته باشد، داراي مهارت‌هاي ارتباطي بيشتري ـ از نوع همدلي و هم‌زباني و... ـ  با ديگران است.