امام و امامت در گفتمان امام رضا (عليه السلام)

اين مقاله در صدد آن است كه ديدگاه‎هاي كلان  نظري و فرانظري مطرح شده در خطبه امام رضا (عليه‌السلام) در حوزه  امام و امامت را با روش تحليل گفتمان به شيوه «پدام» مطالعه و بررسي كند. كشف دال‎هاي اساسي مرتبط با بحث امامت، حاكميت و حكومت‎داري در اين خطبه، بيانگر ديدگاه‎هاي نظري و فرانظري آن امام معصوم (عليهم‌السلام) بر اساس اصول اسلامي و قرآني است. گفتمان امام و امامت از منظر امام رضا (عليه‌السلام) با مفصل‎بندي‎هاي گوناگون و با ايجاد روابط بينامتني ميان اين گفتمان و گفتمان‎هاي حاكم بر روايات و بيانات پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله) و ساير امامان معصوم (عليهم‌السلام) بيانگر وجود يك «نظريه كلان امامت» در حوزه حاكميت اسلامي است كه امام را فردي مي داند كه بايد داراي چهار ويژگي «منصوب خداوند»، «حاكم جامعه اسلامي»، «رهبر جهاني» و «منجي بشريت» باشد. اگرچه اين چهار ويژگي در زمان يازده امام معصوم (عليهم‌السلام) به‎دليل شرايط نامطلوب به‎طور كامل محقق نشده‎اند، در دوره امام دوازدهم، حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه)، همه اين ويژگي‎ها به‎طور كامل ظهور خواهند يافت.