نقش واسطه اي دلبستگي شغلي در رابطه بين تعارض كار خانواده و حمايت سازماني ادراك شده با نيت ترك خدمت در كاركنان نظامي

پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش واسطه اي دلبستگي شغلي در رابطه بين تعارض كار خانواده و حمايت سازماني ادراك شده با نيت ترك خدمت در كاركنان نظامي انجام شد. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كاركنان مرد متاهل نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران(ناجا) در شهر تهران بود كه در سال 96 به خدمت فعاليت داشتند. از اين جامعه تعداد 250 نفر با استفاده از روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه تعارض كار – خانواده( نت مير و همكاران، 1996)، مقياس نيت ترك شغل(اوريلي، چاتمن و كالدول،1991)، پرسش نامه دلبستگي شغلي(كانونگو،1982) و پرسش‌نامه حمايت سازماني ادراك شده(ايزنبرگر و همكاران، 1997) گردآوري شد و با استفاده از مدل سازي معادلات ساختاري مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد اثر مستقيم تعارض كار خانواده بر نيت ترك خدمت و اثر مستقيم تعارض خانوادهكار بر نيت ترك خدمت مثبت معنادار؛ اثر مستقيم حمايت سازماني ادراك شده بر نيت ترك خدمت و اثر مستقيم دلبستگي شغلي بر نيت ترك خدمت منفي معنادار است. همچنين، نتايج نشان داد كه نقش واسطه اي دلبستگي شغلي در رابطۀ تعارض كار – خانواده و نيت ترك خدمت معنادار نيست، اما نقش واسطه اي دلبستگي شغلي در رابطۀ تعارض خانواده كار و نيت ترك خدمت معنادار است. بنابراين، گسترش حمايت سازماني ادراك شده و كاهش تعارض كار- خانواده مي تواند روش خوبي براي كاهش نيت ترك خدمت باشد.