راهبردهاي محله‌محوري و توسعۀ محله‌اي: مقايسۀ الگوي مديريت محله و عملكرد آن در ايران و انگلستان

بسياري از كشورهاي دنيا در دهه‌هاي اخير به سمت راهبردهاي توسعۀ محله‌اي در مديريت شهري روي آورده‌اند. كشور انگلستان از جمله كشورهايي است كه فعاليت‌هاي گسترده‌اي در اين حوزه داشته است. در ايران نيز در دهه‌هاي اخير تجارب مختلفي پا گرفته است، تجربۀ مديريت محله در شهر تهران يكي از اين تجارب است. هدف مقالۀ حاضر مقايسۀ تجارب ايران در حوزۀ مديريت محله در شهر تهران و تجربۀ مديريت محله در انگلستان است تا از اين طريق چالش‌هاي اين تجربه شناسايي و شاخص‌هايي براي ارتقا و پايداري آن بيان شود. روش مطالعۀ مقاله از نوع توصيفي تحليلي است كه با استفاده از روش مطالعه اسنادي و كيفي و داده‌هاي كمي (براساس جامعه آماري مراجعه كنندگان به سراي محله و حجم نمونه 3000 نفر) به تحليل وضعيت مديريت محله پرداخته است. يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد تفاوت‌هاي بارزي ميان مديريت محله در انگلستان و تجربۀ آن در شهر تهران وجود دارد. بارزترين تفاوت‌ها مربوط به تفاوت‌هاي حوزۀ برداشت و هدف از مديريت محله است. در انگلستان مديريت محله معطوف به ادغام اجتماعي و توانمندسازي محلات محروم است. در زمينه جلب همكاري ساكنان و حمايت از مشاركت آنان، در كشور انگلستان مردم محلي در فرايند تصميم‌گيري مشاركتي در بيان خدمات، برنامه‌ها و فعاليت‌هاي ارائه‌دهندگان خدمات درگيرند، در حالي كه در شهر تهران مشاركت به مفهوم شركت در كلاس‌ها و برنامه‌هايي است كه از سوي شهرداري به مديريت محله ابلاغ مي‌شود.