مهاجرت انفرادي مردان از روستاها و چالش‌هاي پيش روي زنان جامانده

يكي از موضوعاتي كه به تازگي در حوزۀ مهاجرت مورد توجه قرار گرفته، تأثير مهاجرت بر زنان جامانده در مبدأ به عنوان يك گروه آسيب‌پذير است، زناني كه مهاجر نيستند اما به شدت تحت تأثير تبعات آن قرار مي‌گيرند. هدف مطالعۀ حاضر فهم و روايت تجربيات زيستۀ زنان جامانده از مسائل و چالش‌هايي است كه به دليل مهاجرت انفرادي همسرشان به شهر، با آن مواجه‌اند. اين پژوهش به صورت كيفي، با روش پديدارشناسي، بر روي شش نفر از زنان ساكن در دهستان خانمي رزا واقع در لردگان اجرا شد. روش نمونه‌گيري هدفمند است. براي تحليل و مديريت داده‌ها از روش تحليل پديدارشناسي تفسيري اسميت استفاده شد. پس از تحليل مصاحبه‌ها، ده مضمون اوليه و دو مضمون جامع و فراگير «زندگي برزخي» و «تجارب احساسي ناخوشايند» به دست آمد. نتايج نشان مي‌دهد اگرچه نمي‌توان منكر تأثير اقتصادي مثبت مهاجرت مردان در ممانعت از سقوط خانواده‌هايشان به ورطۀ فقر شد، در مقابل فقر عاطفي و جنسي، محدود شدن آزادي عمل در تصميم‌گيري‌ها، فشار مضاعف ايفاي نقش‌هاي مادري و پدري، استقلال نسبي، فرسودگي رواني، تنهايي و ترس عميق، احساس نگراني دائمي و بي‌معنا بودن زندگي مشترك، بهاي سنگيني است كه زنان و فرزندان جامانده مي‌پردازند. در پايان برخي پيشنهادهاي پژوهشي و سياست‌گذاري بيان شده است.