طراحي مدل پيش‌بيني انعطاف‌پذيري شناختي بر اساس تحليل روند تغييرات چرخه زندگي در زوجين متقاضي طلاق

هدف پژوهش حاضر طراحي مدل پيش‌بيني انعطاف پذيري شناختي بر اساس تحليل روند تغييرات چرخه زندگي در زوجين متقاضي طلاق ‌بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و براساس معادلات ساختاري و جامعه‌آماري زوجين متقاضي طلاق مراجعه كننده به دادگاه خانواده در 6 ماه اول سال 1397 در استان آذربايجان‌شرقي بودند. با روش نمونه‌گيري هدفمند، 200 زوجين (400 نفر) كه داراي ملاك‌هاي ورود به پژوهش بودند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي (دنيس و وندروال، 2010) ‌بود. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاري و تحليل مسير و نرم افزار AMOS تحليل شدند. نتايج نشان داد كه مدل ساختاري پژوهش برازش قابل قبولي با داده‌هاي پژوهش دارد. نتايج تحليل‌روند حاكي از آن بود كه تغييرات انعطاف‌پذيري شناختي در مراحل گوناگون چرخه‌زندگي زوجين متقاضي طلاق معنادار است. بيشترين ميزان انعطاف‌پذيري شناختي در مراحل عقد و بدون فرزند مي‌باشد. همچنين انعطاف‌پذيري شناختي زوجين با ورود اولين فرزند كاهش مي‌يابد و كمترين انعطاف‌پذيري شناختي زوجين در دوره نوجواني فرزند است و در مرحله آشيانه خالي دوباره افزايش مي‌يابد. (P 0.01). نتايج پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي‌‌كند كه انعطاف‌پذيري شناختي همسران از مراحل چرخه زندگي خانوادگي تبعيت مي‌كند. لذا پيشنهاد مي‌شود زوج ها به آموزش مهارت‌هاي اجتماعي لازم به نوجوان توجه كنند و با بعد از دوره نوجواني فرزند، روابط خود را با اطرافيان دوباره بازسازي كنند.