جاذبه و دافعۀ روستايي و تأثير آن بر ماندگاري يا تمايل به مهاجرت در ميان جوانان روستايي شهرستان‌هاي هشترود و اسكو

مسئلۀ اصلي اين تحقيق، شناسايي دلايل و عوامل مهاجرت‌‌هاي روستا شهري در ميان جوانان و نقش جاذبه‌ها و دافعه‌هاي روستايست. در اين تحقيق با استفاده از روش پيمايش و نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي، جوانان 30-15 سالۀ ساكن در روستاهاي شهرستان‌هاي هشترود و اسكو مورد مطالعه و 769 پرسشنامه در اين دو شهرستان تكميل شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد جوانان روستاهاي مورد مطالعه، دلايل مختلفي براي تمايل به ترك روستاهاي خود و مهاجرت به شهرها داشتند. جستجوي شغل مناسب، كمبود امكانات زيربنايي، رفاهي و بهداشتي و نداشتن درآمد كافي در روستا از مهمترين دلايل تمايل به ترك جوانان روستاهاي مورد مطالعه بوده است. مهمترين جاذبه‌هاي زندگي شهري نيز دسترسي به امكانات زندگي و رفاهي بيشتر، دسترسي آسان به فرصت‌هاي اشتغال و رسيدن به آرزوها و دسترسي به امكانات آموزشي بوده است. در بررسي دافعه‌هاي روستايي نيز مشخص شد كمبود امكانات زيربنايي و رفاهي، بيكاري و نبود شغل مناسب و نداشتن امكانات آموزشي، فرهنگي و تفريحي به همراه نبود درآمد كافي و شرايط نامناسب اقتصادي از مهمترين دافعه‌هاي روستايي به حساب مي‌آيند. تحليل‌هاي رگرسيون چندمتغيري نشان دادند بيكاري (دافعۀ روستايي)، نبود درآمد (دافعۀ روستايي)، نبود امكانات آموزشي (دافعۀ روستايي)، كمبود امكانات رفاهي (دافعۀ روستايي)، آرامش و آسايش زندگي (جاذبۀ شهر)، وضعيت اشتغال (شاغل نبودن) و تحصيلات دانشگاهي تمايل به مهاجرت را افزايش و متغيرهاي پاسخگويي به نيازها و رضايت از امكانات و تسهيلات روستا، تمايل به مهاجرت را كاهش مي‌دهند.