واكاوي مباني مشروعيت اقتدار نخبگان سنتي روستايي در راهبري توسعۀ اجتماع محلي (مورد مطالعه: اجتماعات روستايي شهرستان سردشت)

نخبگان سنتي روستايي در مناطق كردنشين از جمله ظرفيت‌هاي اجتماع محلي‌اند كه با توجه به دارا بودن دانش بومي و اقتدار در ادارۀ امور، در راهبري اقدامات توسعه‌اي نظير بسترسازي، برنامه‌ريزي، توجيه و متقاعدسازي، كسب موافقت و جلب مشاركت، نقش دارند. در اين پژوهش با تأكيد بر اين تجارب در روستاهاي شهرستان سردشت، منشأ مشروعيت اقتدار آنها در راهبري اقدامات توسعه‌اي در پرتو رويكرد نظري اقتدار وبر و توسعۀ محلي و با تكيه بر روش‌شناسي كيفي در گردآوري و تحليل داده‌ها واكاوي شده است. بر اساس يافته‌ها، روحانيون به عنوان نخبگان سنتي با داشتن شخصيتي مردم‌دار و معنوي، از مشروعيت كاريزماتيك برخوردارند. ضمن آنكه پشتوانۀ ديني، مبنايي براي مشروعيت ارزشي آنها فراهم كرده و باعث شده در طول تاريخ اجتماع محلي، از مرجعيت برخوردار باشند و به عبارتي ديگر مشروعيت سنتي در اقتدار داشته باشند. ريش‌سفيدان نيز با توجه به سنت تبعيت از بزرگان در اجتماع محلي، مشروعيت سنتي دارند. نتايج بيانگر وجود تركيبي از مشروعيت نخبگان سنتي است كه ريشه در نظام ديني و فرهنگي حاكم بر اجتماع دارد. قانون در اجتماع محلي مبنايي براي مشروعيت محسوب نمي‌شود. اتكاي شوراهاي اسلامي و دهياران در مديريت جديد توسعۀ روستايي، به مشروعيت ناشي از سنت‌هاي اجتماع محلي مي‌تواند آنها را در راهبري توسعه تقويت كند و به اقتدار آنها در راهبري امور كه در وضعيت ضعيفي قرار دارد بينجامد.