عنوان مقاله :
بررسي اثر ممانتين بر روي علائم مثبت بيماران مبتلا به اختلال اسكيزوفرني و اسكيزوافكتيو، كارآزمايي باليني تصادفي شده دوسوكور- دارونما كنترل
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Memantine on Positive Sign in Patients with Schizophrenia and Schizoaffective Disorders: A Randomized Double Blind Placebo Controlled Trial
پديد آورندگان :
عباسپور كاسگري، حميده داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﺎزﻧﺪران - داﻧﺸﮑﺪه داروﺳﺎزي - ﮔﺮوه داروﺳﺎزي ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ساري، ايران , توكلي اردكاني، ماريا داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻬﺸﺘﯽ - داﻧﺸﮑﺪه داروﺳﺎزي - ﮔﺮوه داروﺳﺎزي ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، تهران , فرهادي نسب، عبدالله داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻬﺸﺘﯽ - داﻧﺸﮑﺪه ﭘﺰﺷﮑﯽ - ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن آﯾﺖ اﷲ ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﯽ، تهران
كليدواژه :
علائم مثبت , آنتي سايكوتيك , ممانتين , اسكيزوفرني , PANSS
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: ممانتين يك آنتاگونيست غير رقابتي رسپتورهاي گلوتامات نوع ان متيل دي آسپارتات ميباشد كه براي درمان آلزايمر متوسط تا شديد تأييد شده است. شواهد زيادي وجود دارد كه ارتباط بين نوروترنسميتر گلوتاماترژيك و بيماري اسكيزوفرني را نشان ميدهد. هدف از اين مطالعه بررسي اثربخشي و ايمني ممانتين بهعنوان درمان كمكي داروهاي آنتيسايكوتيك در بيماران با سايكوپاتولوژي اسكيزوفرني و اسكيزوافكتيو ميباشد. در اين مطالعه اثر ممانتين بر علائم مثبت بيماران مبتلا به اسكيزوفرني و اسكيزوافكتيو بررسي شده است.
مواد و روشها: مطالعه حال حاضر به صورت كارآزمايي باليني تصادفي شدهي دوسوكور و دارونما كنترل ميباشد. معيارهاي ورود به مطالعه شامل بيماران گروه سني 65-18 سال بود كه اختلال اسكيزوفرني و اسكيزوافكتيو در آنها توسط روانپزشك تائيد شده بود. معيارهاي خروج از مطالعه شامل بارداري و شيردهي، حساسيت نسبت به داروي ممانتين و عدم رضايت شخصي جهت ورود به مطالعه در نظر گرفته شد. در يك گروه 29 نفره از بيماران، ممانتين به درمانهاي معمول آنتيسايكوتيك اضافه شد و گروه 29 نفره بعدي دارونما را به همراه درمانهاي معمول خود دريافت كردند. ابزار ارزيابي اوليه باليني PANSS score بيماران بود كه به صورت پرسشنامه در شروع درمان و همچنين در هفتههاي 4 و 12 تكميل شد.
يافتهها: در اين مطالعه اختلاف معنيدار آماري بين تغييرات PANSS در خرده معيار مثبت در بيماران گروه كنترل و ممانتين ديده نشد (07/0= P). بهطوريكه كاهش مقادير شاخص PANSS مثبت در گروه دارو (17/7±32/6) و در گروه گروه كنترل (25/6± 17/4) بود(07/0= P).
استنتاج: ممانتين برعلائم مثبت بيماران مبتلا به اسكيزوفرني و اسكيزوافكتيو موثر نمي باشد.
چكيده لاتين :
Background and purpose: Memantine is a medication used to treat moderate to severe Alzheimer’s disease. Memantine targeting the glutamatergic system specifically N-Methyl-D-Aspartate offer a novel approach in treatment of psychiatric disorders such as schizophrenia and schizoaffective disorder. The purpose of this study was to evaluate the efficacy and safety of memantine in combination with antipsychotics in patients with schizophrenia and schizoaffective disorder.
Materials and methods: A double-blind, placebo-controlled trial was performed in patients aged 18-65 years old with confirmed diagnosis of schizophrenia and schizoaffective disorder. Those who were pregnant, allergic to memantine, and not willing to participate in the study were excluded. Participants were assigned to receive either memantine (5-20 mg/day) (n= 29) or placebo (n= 29), in addition to antipsychotic for 90 days. The Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS) was completed at baseline and day 30 and 90.
Results: The study showed no significant difference in reduction of PANSS scores for positive sign between the treatment group (6.32±7.17) and controls (4.17±6.25) (P=0.07).
Conclusion: Memantine was found to have no effect on positive sign of schizophrenia and schizoaffective disorder.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران