توحيد در حاكميت از ديدگاه اخوان المسلمين ايران و سلفيه جهادي

اخوان‌المسلمين ايران و همچنين سلفيۀ جهادي با سكولاريسم مخالف هستند و جنبۀ سياسيِ اسلام را باور دارند؛ بنابراين، مفهومي كه اين دو جنبش براي «توحيد در حاكميت» ارائه مي‌كنند، به بُعد فرديِ مسلمانان اختصاص ندارد و ناظر بر اجتماعِ ايشان است. هر دو جنبش «توحيد در حاكميت» را قطعي مي‌دانند و صرفاً براي خداوند سبحان حقِ تشريع قائل‌اند. افزون بر اين، هر دو جريان نظام خلافتي را باور دارند و معتقدند كه اين نظام مي‌تواند مسلمانان را در حوزۀ حاكميت، موحّد سازد. آنان حتي «شورا» را به‌عنوان نهاد مشروعيت‌بخش به خلافتِ خليفه مي‌پذيرند و اختلاف آنان، تنها در مفهوم شوراست. از نظر جماعت دعوت و اصلاح، اصلِ «حاكميت خداوند سبحان» با اصلِ «حكومت مردم بر مردم» سازگار است؛ بنابراين، شورا در عصر حاضر به شكل پارلمان تحقق مي‌يابد و نظام دموكراسي، شبيه‌ترين نظام به نظام اسلامي است. در مقابل، سلفيۀ جهادي اصلِ «حاكميت خداوند سبحان» را در تضاد كامل با اصل «حاكميت مردم» دانسته است؛ ازاين‌رو، به‌اعتقادِ آنان تطبيق شورا بر پارلمان امري مردود، و دموكراسي مصداقي از مصاديق كفر است. نتيجۀ چنين تقابلي، تقابل كاملِ پيروانِ اين دو جنبش است؛ اما در انديشۀ اخوان‌المسلمين ايران مباحثي همچون ردّ استغاثه، ابطال توسل و ابطال تبعيت از مذاهب به چشم مي‌خورد كه اگر تعديل نشوند، پيروانِ اين جنبش را به‌سوي جنبش سلفيۀ جهادي سوق مي‌دهند و انديشۀ جماعت، مقدمه‌اي براي پذيرش انديشۀ سلفيۀ جهادي خواهد شد