اثر نور بر فرآيند تكوين لوله گوارش و برخي از شاخص‌هاي رشد لارو تاسماهي ايراني (Acipenser persicus)

اين مطالعه با هدف دستيابي به اطلاعات پايه اي دستگاه گوارش و شاخص هاي رشد لارو تاسماهي ايراني (Acipenser persicus) در مرحله تغذيه داخلي (8 روز) تحت اثر متقابل دوره نوري و شدت نور انجام شد. اين تحقيق با 7 تيمار شامل؛ 4 شدت نور (0، 50، 150 و 300 لوكس) و سه دوره نوري شامل 24 ساعت روشنايي بدون تاريكي (D00:L24)، 12 ساعت روشنايي و 12 ساعت تاريكي (D12:L12)، 24 ساعت تاريكي و بدون روشنايي (D24:L00) ونيز گروه شاهد كه هر تيمار داراي سه تكرار بود، مورد بررسي قرار گرفت. از دستگاه گوارش لارو به صورت روزانه نمونه برداري شد. از نمونه هاي بافتي دستگاه گوارش لارو پس از تثبيت در محلول بوئن و فراوري بافتي بر اساس روش هاي استاندارد بافت شناسي، اسلايدهايي با ضخامت 7 ميكرون تهيه گرديد. اسلايدها به روش هماتوكسيلن و ائوزين، رنگ آميزي و با ميكروسكوپ نوري مطالعه شد. شاخص هاي رشد شامل وزن نهايي، ضريب رشد ويژه و درصد افزايش وزن بدن لارو نيز در پايان دوره آزمايش محاسبه گرديد. نتايج اين تحقيق نشان داد، فرآيند تكوين و توسعه دستگاه گوارش لاروهايي كه تحت تاثير شدت نور بالاتر (150-300 لوكس) و دوره نوري طولاني تر (12-24 ساعت) بودند، نسبت به ساير تيمارها سريع تر و متوازن تر رخ داد و شاخص هاي رشد نيز در همين تيمارها با اختلاف معنادار از روند بهتري برخوردار بودند. اين تحقيق نشان داد لاروهاي تاسماهي ايراني براي رسيدن به بهينه رشد در مرحله تغذيه داخلي نيازمند مديريت مناسب دوره نوري و شدت نور به صورت هم زمان مي باشند.