بررسي تأثير عوامل محيطي بر احساس امنيت زنان (نمونۀ موردي محلۀ سهل‌آباد شيراز)

زنان ازجمله مهم‌ترين گروه‌هاي استفاده‌كننده از فضاهاي شهري هستند  و حضور آنان در اجتماع، الزامات و و پيش‌نيازهايي مي‌طلبد كه يكي از مهم‌ترين اين الزامات، امنيت است. اين مقاله، درصدد است براساس مقياس محله رابطۀ ميان شاخص‌هاي محيطي و احساس امنيت زنان را در فضاهاي شهري مشخص كند. در اين پژوهش، از روش كمّي از نوع پيمايش استفاده شده است و داده‌ها به كمك پرسش‌نامه جمع‌آوري شده‌اند. شاخص‌هاي محيطي مؤثر بر احساس امنيت زنان، از پژوهش‌هاي پيشين استخراج شده است و پس از پالايش، 25 شاخص انتخاب و در قالب چهار  بُعدِ كالبدي‌‌فضايي، عملكردي، بصري‌ادراكي و اجتماعي دسته‎بندي شده‌اند. پس از آن، به كمك پرسش‌نامه در قالب 14 گويه با طيف ليكرت، ميزان تأثير شاخص‌هاي منتخب در محلۀ سهل‌آباد شيراز –به‌صورت نمونۀ موردي در ميان 370 نفر از زنان ساكن در اين محله، بررسي شده است. درنهايت، داده‌هاي حاصل از پيمايش به روش رگرسيون لجستيك ترتيبي تحليل شده‌اند.  نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان مي‌دهد در بعد كالبدي‌فضايي بهبود «وضعيت نورپردازي» و در بعد ادراكي بهبود «شهرت محله»، «خوانايي و وضوح مسيرها» و «حس تعلق به محله» بيشترين تأثير را بر احساس امنيت زنان دارد. اهميت جنبۀ ذهني امنيت و نيز تأثيرگذاري بعد ادراكي فضا بر احساس امنيت، لزوم توجه برنامه‌ريزان و طراحان شهري را به ابعاد هويتي‌ادراكي در طراحي و برنامه‌ريزي فضاهاي شهري به‌خصوص در مقياس محله نشان مي‌دهد.