نقش عكاسي و بيگانه سازي در هنر زميني

از آنجا كه عمر و پايداري اثر در هنر زميني كه يكي از شاخه هاي هنر جديد است، كوتاه مي باشد، عكاسي، ابزار مهمي به منظور حفظ اثر هنري به شمار مي رود. در هنر زميني عكس ها تنها شاهدان آثار بوده و به اندازه ي آن ها اهميت مي يابند. هدف از نگارش اين مقاله پرداختن به نقش عكس در آثار هنرمندان هنر زميني و اثبات اهميت آشنايي زدايي و بيگانه سازي در ذات اين شاخه ي هنري است. پرسشي كه مطرح مي شود اين است كه عكس و بيگانه سازي درهنر زميني چه نقشي داشته اند؟ از يافته هاي اين پژوهش مي توان به مواردي چون: بزرگي آثار، ميرا بودن آنها، اجراي آثار در فضاي خارج از گالري ها و قرار گرفتن آن ها در محيط طبيعي اشاره كرد. همچنين نتيجه اي كه از آثار مطروحه حاصل مي شود: اهميت نقش عكس به منظور بقاي اثر و ضرورت ساختار شكني به منظور بيگانه سازي با روش هايي چون شكل گيري ابهام در معني اثر، از ميان بردن عادت هاي ديداري، تغيير در اندازه ي آثار، اجراي اثر هنري خارج از گالري، دگرگون كردن ماده ي اثر هنري و ادغام آن در محيط.