بررسي مفاهيم ذهني و تاثير آن در خلق فضاهاي عيني هنر

مفاهيم نهان در يك متن براي ما فضايي خلق مي‌كند كه بيشتر، از نوع دنياي مجازي است و ما بي آنكه بدانيم چرا، از خواندن آن احساس سرزندگي مي‌كنيم. مي‌توان باور داشت اين مفاهيم است كه به تصورات ذهني در خلق فضاهاي عيني كمك مي‌كند، چنانچه اگر مفاهيم مورد نظر را از يك اثر هنري بزداييم بي شك با پيكره‌اي از بيهودگي‌ها روبه‌رو خواهيم شد. تن انسان فقط كانون چشم انداز به جهانِ پرسپكتيوِ مركزي نيست، سرهم تنها جاي انديشيدن نيست چون حواس و وجود جسماني ما مستقيماً معرفتِ وجودي ما را مي‌سازد و ذخيره مي‌كند. اين معرفت با مفاهيم ژرف‌تري ارتباط دارد كه در دنياي امروز كمرنگ شده ولي در ادبيات به خوبي قابل مشاهده است و بعلاوه محتواي زيبايي در گرو معانيست. معنايي كه زاييده مفهوم است و به حتم بدون اين دو، زيبايي وجود نخواهد داشت. همانگونه كه نقاش خانه خود را با رنگ بر بوم مي‌نشاند ، ادبيات نيز با واژگانش تصاوير بديعي از خانه‌ها را در ذهن بوجود مي‌آورد استفاده از تصاوير بوجود آمده از يك متن ادبي و عينيت بخشيدنِ به آن در يك اثر هنري مي‌تواند تبديل به ابزاري در دست هنرمندان تجسمي گردد، چنانچه تصويرسازي در آثار ادبي از اين نوع است.