نماد و نمون قدمگاه در تاريخ شرق، با تأكيد بر نگاره قدمگاه فالنامه تهماسبي

انسان ها از آغاز تا كنون، به قدمگاه‌هاي اشخاص برجسته، به ديده احترام مي‌نگريسته و آنها را نمادهايي از حضور معنويت، قدرت و تملك مي‌شناخته‌اند. نياز انسان به اسطوره‌سازي و انتساب مكان‌هايي خاص با افراد برجسته، موجب شده است فرهنگ قدمگاه در ميان بشريت شكل بگيرد؛ به‌طوري‌كه نشانه‌هاي آن از اعصار غارنشيني تا فضا ديده ‌مي‌شود. هدف اين تحقيق، بررسي نماد قدمگاه در فالنامه تهماسبي و ارتباط آن با نقوش قدمگاه‌هاي موجود در ايران و جهان اسلام مي‌باشد.  اينكه پيشينه به‌وجود آمدن قدمگاه‌ها به چه دوره‌اي بازمي‌گردد؟ آيا قدمگاه‌ها بر اساس فرهنگ اسلامي ساخته شده‌اند؟ نمادهاي موجود درقدمگاه فالنامه تهماسبي، برانگيخته از كدام خاستگاه مي‌باشد؟، مسأله‎ايست كه با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از اسناد و منابع كتابخانه‌اي به آن پرداخته مي‌شود. يافته‌هاي پژوهش بيان مي‌دارد، قدمگاه‌هاي متعددي در سطح جهان وجود دارند كه پيشينه آنها، اغلب به پيش از اسلام باز مي‌گردد. برخي از آنها براساس كشف و شهودهاي شخصي ساخته شده‌اند و يا متأثر از فرهنگ هندي هستند. ضمن توجه به احترام قلبي ايرانيان و شيعيان به امامان و قدوم متبرك آنان و فرزندانشان، بايد توجه داشت كه نگاره قدمگاه فالنامه تهماسبي، به تقليد از نمونه‌هاي بودايي كشيده شده ولي در آن، از نمادهاي اسلامي استفاده شده و ارتباطي با قدمگاه نيشابور ندارد.