تحليل نشانه شناسي پوسترهاي فرهنگي به مثابه متن در آغازدهه‌ 80

نشانه‌شناسي پوستر به‌مثابه متن، يك فرصت تحليلي براي ورود به جهان متن تجسمي است تا به‌واسطه دلالت‌هاي متني آن، قدرت كشف و شناسايي مفاهيم موجود متني ايجاد گردد. پوسترهاي فرهنگي، يكي از مقوله‌هاي گرافيك با استفاده از نشانه‌هاي تصويري و نوشتاري ارتباط ميان مخاطب و اثر را شكل داده، اما با ميدان بيشتري براي نمايش تخيل ورزي مواجه و از اين نظر متمايز اند. اين آثار در آغاز دهه 80، چون نقطه عطفي از لحاظ كمّي وكيفي تفاوت‌هاي عمده‌اي نسبت به گذشته داشته ‌است. هدف مقاله پيش رو اين است كه با تحليل، تاويل و شناخت و بررسي ميان نشانه‌اي نشانه هاي تصويري و نوشتاري پوسترهاي فرهنگي در آغاز دهه80، به گرايش هاي حاكم بر آثار پي ببرد. گفته پردازان، دال هاي (نشانه‌هاي تصويري و نوشتاري) گفته خود را به شكل هوشمندانه‌اي درهم‌تنيده كه علاوه بر دلالت معنايي در نظام نشانه‌اي خاص خود، هم‌زمان در نظام‌هاي نشانه‌اي ديگر نيز ايفاي نقش كنند تا دريافت معنا براي گفته‌خوان به تعويق بيفتد. نشانه شناسي كلاسيك (پرس و سوسور)، دلالت هاي معنايي دال واحد در نظام پيچيده يك متن تجسمي را با توجه به نظام هاي نوشتاري و تصويري رمزگشايي خواهد كرد. در نتيجه گفته پردازان، گرايش هايي چون كمينه‌گرايي، وجه تصويرسازانه، غياب عكس و تغزلي برخورد كردن با گفته، اهميت دانستن پردازش در ذهن مخاطب و غيره را در گفته خود منعكس كرده اند.