تداوم حضور نقش مايه «هاله نور» از دوران باستان تا هنرهاي مسيحي و اسلامي

نقش مايه هاله نور در دوران باستان، مسيحيت و اسلامي همواره در هنرهاي بصري از اهميت زيادي برخوردار بوده است.مطالعات در اين بخش نشانگر گستره آن از هند تا بيزانس مي باشد، اما هاله نور علاوه بر تمايز شخصي تها از جنبه هاي ديگري هم اهميت دارد؛ نوع، رنگ، اندازه و شكل و همچنين خاستگاه آن. اين مقاله شامل بررسي تاريخي حضور اين نقش مايه از دوران باستان تا هنرهاي اسلامي و مسيحي خواهد بود. اين تحليل هم جنبه تصويري اين نقش مايه را شامل مي شود هم جنبه مفهومي و نمادين آن را. روش تحقيق تحليلي  تاريخي است. يافته هاي تحقيق نشانگر آن است كه اولين مصاديق نقش مايه هاله نور در تمدن هاي مصري و هندي مشاهده شده است اما نمي توان به صورت قطعي خاستگاه اوليه آن را مشخص كرد. پس ازآن در هنر تمدن هاي ديگر باستاني نيز اين نقش به كار گرفته شده است. نكته اشتراك آن ها در اين است كه از هاله نور براي نشان دادن جايگاه والاي خدايان يا پادشاه استفاده م يكردند و افتراق آن ها در شيوه تصويرسازي و دلالت فرهنگي خلاصه مي شود. در دوران ديني يعني هنر مسيحيت و هنر اسلامي، هاله نور جنبه كاملاً مذهبي و الهي پيدا كرد. به جاي اينكه نماد اقتدار و شكوه دنيوي باشد، مقام معنوي را نشان مي داد.