مضامين به كار رفته در پارچه هاي زربفت صفوي منقش به اشكال انساني با تأكيد بر عصر شاه عباس صفوي

زربفت به پارچه اي اطلاق مي شود كه تار و پود آن از طلا يا نقره باشد. بافت اين منسوجات از دوره هخامنشي شروع شد و با به تصوير كشاندن نقوش انساني همراه با تكامل ذهني و دستگاهي در دوره ساساني مطرح گرديد. بايد متذكر شد كه اين روند البته در دوره هاي بعد نيز ادامه يافت؛ همچنين قابل تاكيد است كه بدانيم منسوجات از جمله زربفت، با نقوش متنوع خاصه انساني در دوره تيموري بسيار مورد توجه واقع گرديد و رونق يافت. در ادامه به لحاظ نزديكي و پيوست هنر بافندگي به نقاشي، سبك خاصي در امر پارچ هبافي به وجود آمد كه در دوره صفوي به بالندگ ي رسيد و حتي پس از آن نيز تداوم يافت. هدف پژوهش حاضر كمك به احياي هنر اسلامي ايراني و باززنده سازي نقوش منسوجات زربفت صفوي است. اين پژوهش «نقوش و طرح هاي موجود بر پارچه هاي زربفت»: با بهره گيري از مطالعات كتابخانه اي، تلاش دارد بدين پرسش پاسخ گويد كه جامعه آماري اين تحقيق مشتمل بر 23 تصوير است كه از مجموعه ها و موزه هاي هنري »؟ صفوي، داراي چه مضاميني هستند داخل و خارج از كشور گردآوري شده و با روش تحليلي و تطبيقي، تنوع موضوعي اين پارچه ها مورد مطالعه واقع شد هاست. نتايج گوياي اين است كه نقوش فيگوراتيو انساني، به دو صورت قابي و بدون قاب همراه با تزئينات گوناگون به صورت روايي و گاهي تكراري و تصنعي با موضوعات مختلف اصيل ايراني و نيز مضمو نهايي همچون اقليت هاي مذهبي بر روي پارچه به نمايش درآمده است.