نگاهي بر عناصر نمادين كاشي نگار ه هاي قاجار كرمان(مطالعه موردي ده اثر)

يكي از مهمترين هنرها كه در تزئين و آرايش بنا در دوران اسلامي از جمله دوره قاجار، نقش اساسي دارد كاشي كاري است؛ اگرچه قسمت اعظم تزيينات و نقوش كاشي كاري دوره قاجار، بر اساس مطالعات باستان شناسي، برگرفته از عكس ها، نقاشي هاي قهوه خانه اي، و حتي الگو برداري از نقوش كاشي در دوره هاي پيشين، و گاه كپي برداري از شيوه نقاشي در هنر غرب است؛ ولي شاخصه هايي مختص به خود نيز دارد. با اين وصف آنچه مسلم است نقوش در هنر ايراني تنها جنبه تزئيني ندارند؛ بلكه نماينده معاني و مفاهيم فرهنگي هستند، كه هنر را به عنوان زبان خود برگزيده اند. ضرورت و اهميت نگاه به آثار كاشي كاري، بيشتر آن جا نمايان مي شود كه مي بينيم  بسياري از كاشي ها در حال ويراني اند، و بعضي نقوش در اثر سهل انگاري و گذر زمان دچار آسيب هاي فراوان شده اند؛ در نتيجه شناخت آن ها از طريق تجزيه و تحليل، نقطه عطفي در واكاوي نقوش منحصر به فرد كاشي هاست. پژوهش پيش رو با روش توصيفي تحليلي كوشيده است تا با هدف معرفي ارزش هاي بصري و مفاهيم بنيادي عناصر نمادين كاشي ها، به تحليل عناصر نمادين چند نقش از كاشي كاري بناهاي قاجار در كرمان بپردازد؛ و توجه مخاطب را علاوه بر تمركز بر نقش ها، به مفهوم برآمده از هر نقش نيز  معطوف كند.