كاربرد نقوش امام زاده هاي شهرستان دماوند استان تهران در طراحي نشانه هاي گرافيكي معاصر ايران

معماري اسلامي و تزيينات وابسته به آن، همواره بستري مناسب براي حضور عناصر تجسمي مختلف، به ويژه آرايه هاي تزييني بوده است. بناهاي مذهبي امام زاده ها مملو از نقوش تزييني پرباري است كه به سبب برخورداري از طرح هاي هنري و نقوش نمادين، مي تواند در بخش هايي از هنر معاصر گرافيك، هم چون طراحي نشانه، مورداستفاده قرار گيرد. اين مقاله، كوششي استبراي مطالعه، طبقه بندي، شناخت هويت و ويژگي هاي بصري و ريشه هاي اعتقادي و مفاهيم پنهان و نمادين نقوش تزييني امام زاده هاي شهرستان دماوند و كاربرد آنها در طراحي نشانه ها روش انجام تحقيق بر مبناي ماهيت توصيفي تحليلي بوده است و شيوه گردآوري اطلاعات به صورت تركيبي (كتابخانه اي و ميداني) است. جامعه آماري اين پژوهش، 93 امام زاده در حوزه عملكرد اداره اوقاف و امور خيريه شهرستان دماوند استان تهران است و روش نمونه گيري به شكل انتخابي مي باشد. هشت نقش شاخص را از مجموعه نمونه هاي مورد مطالعه انتخاب و سپس نمونه هاي تصويري، طراحي آن ها ارائه شده است. همچنين براي بررسي كاربرد عملي نشانه ها، 81 نشانه از نقوش موردنظر براي ارائه به مراكز و ارگان هاي مختلف در جدولي جداگانه طراحي شده است. نتايج حاصل از اين مطالعه، گوياي آن است كه منطقه مورد مطالعه، به عنوان بخشي كوچك از پهنه فرهنگي ايران، توانايي ارائه نمونه هاي كاربردي نشانه ها را در حد گسترده اي در خود دارد و اين نشانه ها قابليت تركيب، تغيير و به روزرساني را دارا مي باشند.اين قابليت ها، قابل تعميم به ديگر مناطق كشور و حوزه هاي فرهنگي هستند.