مدل يكپارچه آموزش، پژوهش و نوآوري در تعامل دانشگاه نسل سوم با صنعت

آموزش‌هاي مهندسي صنعتي از ديرباز يكي از ابزارهاي انتقال تجربه مهندسي به دانشگاه و به‌كارگيري آن در بهبود كيفيت آموزش‌هاي مهندسي در دانشگاه مبتني بر تجربيات صنعتي به شمار مي رود. اين مقاله به معرفي يك مدل يكپارچه تعامل دانشگاه نسل سوم و دانشگاه كارآفرين با صنعت پرداخته است. مدل پيشنهادي ارائه شده در اين مقاله مشتمل‌ بر بازديدهاي صنعتي، جلسات تخصصي، آموزش مهندسي صنعتي، تعريف مسئله پژوهش، خلق ايده و نوآوري است. اركان اين مدل شامل شبكه اي از استادان دانشگاه، دانشجويان كارشناسي و تحصيلات تكميلي، دانش‌آموختگان، پژوهشگران پسادكتري، متخصصان صنعتي و دانشگاهي ايراني/خارجي شاغل در داخل/خارج از كشور هستند. فعاليت هاي اين مدل تا حدي در هم ادغام شده و هر فعاليت بر ساير فعاليت ها اثر گذاشته و از سايرين تأثير مي پذيرد. نتايج پياده سازي اين مدل به صورت يك مطالعه موردي در يك بازه زماني سه ساله در يكي از صنايع بزرگ پالايش گاز ارائه و تحليل شده است. يافته‌ها حاكي از يادگيري بهتر مفاهيم، تحول در سرفصل محتواي دوره آموزش صنعتي، ارتباط مؤثرتر ميان متخصصان صنعت و دانشگاه، خلق ايده هاي نوآورانه بيشتر، و انتقال مؤثرتر تجربيات فراگيران صنعتي در پلتفرم يكپارچه آموزش مهندسي، پژوهش و نوآوري است.