الگوي مسئوليت‌ اجتماعي سازمان‌ها در پيشگيري اجتماعي از جرم

زمينه و هدف: مسئوليت‌ اجتماعي سازمان‌ها مي‌تواند به‌عنوان بسترساز پيشگيري اجتماعي از جرم در كنار ساير پيشگيري‌ها، پليس را در كنترل جرائم ياري كند؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر، طراحي الگوي مسئوليت اجتماعي سازمان‌ها در پيشگيري اجتماعي از جرم است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش پيمايشي است. جامعه آماري شامل مديران سازمان‌هاي مسئول براساس قانون پيشگيري از جرم هستند كه با استفاده از جدول مورگان تعداد 217 نفر از آنان به روش نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه محقق‌ساخته است كه روايي محتوايي آن تاييد و پايايي آن به ‌روش آلفاي كرونباخ محاسبه شد. يافته‌ها: ابعاد مسئوليت‌ اجتماعي سازمان‌ها در پيشگيري از جرم شامل بعد قانوني، احتياطي، اقتصادي و اخلاقي است كه به‌ترتيب مؤلفه‌هاي فراگيركردن قانون، عدالت اجتماعي، توجه به منافع اقتصادي و تعهد به قوانين در رتبه اول قرار دارند و بيشترين همبستگي بين ابعاد احتياطي و اقتصادي و كمترين رابطه بين بعد قانوني و اقتصادي، به‌دست آمد. نتايج: تاثير ابعاد پيشگيري اجتماعي از جرم در وضعيت مطلوب مثبت، اما در وضعيت موجود قابل قبول ارزيابي شد و در اولويت‌بندي، بعد احتياطي و اخلاقي بيشترين اثرگذاري را داشته كه در صورت فعال شدن سازمان‌هاي مرتبط براي اجرايي كردن مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي اين دو بعد، به‌ويژه كاهش آسيب‌هاي اجتماعي، كاهش تعارض‌هاي اجتماعي و كمك به آموزش‌هاي همگاني در پيشگيري اجتماعي از جرم موثر خواهد بود.