تحليل جايگاه اقليم در مطالعات معماري سنتي ايران (از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۹ )

اقليم و معماري نقش بسيار مهمي را در زندگي انسان ها ايفا مي كنند. اين نقش در طراحي بناها و شكل دهي به سكونت گاه هاي انسان ها از گذشته هاي دور بارز بوده است. موضوع توجه به اقليم، بهره وري و مصرف هوشمندانه انرژي در مطالعات بسياري از پژوهشگران حضور دارد، اما رويكردهاي متنوعي نيز در برخورد با آن وجود دارد. پرسش اين است كه در حوزه معماري ايراني، معماري معاصر ايران، اقليم و مطالعات آن چه جايگاهي دارد؟ تا چه اندازه به مطالعات اقليمي در مقالات اخير در حوزه معماري ايراني توجه شده است؟ و سير تحول پژوهش هاي صورت گرفته در حوزه معماري سنتي ايران، در مقالات علمي و پژوهشي ايراني، چه تحولي را در حوزه توجه به اقليم در سال هاي اخير نشان مي دهد؟ هدف از اين پژوهش ارائه تحليلي از روند حاكم بر ميزان توجه پژوهشگران به موضوع اقليم، در مقالات حوزه معماري سنتي در مجلات علمي- پژوهشي در ده سال اخير است. اين بازه مقالاتي را در بر مي گيرد كه از سال 1380 تا 1389 منتشر شده اند. تكنيك مورد استفاده در تحقيق روش تحليل محتوا و روش جمع آوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي است و در طي اين پژوهش 46 مقاله مورد بررسي و تحليل قرار م يگيرد. نتايج به دست آمده نشا ندهنده آن است با وجود روند رو به افزايش پرداختن به موضوع رابطه اقليم و معماري سنتي به طور سالانه، جنبه توصيفي پژوهش ها نسبت به جنبه كاربردي آن ها افزايش پيدا كرده است. تحليل هاي ارائه شده، غالباً فاقد محاسبات رياضي هستند و كمتر به كار حل مسائل عيني و كاربست روش هاي سنتي يا امروزي مرتبط با اقليم خواهند آمد. برآورد حاصله از مقاله، خطر انحصار پژوهش اقليمي در عرصه نظر و غيركاربردي تر شدن اين مطالعات را گوشزد م يكند. از اين رو مقاله با تحليل روند مورد نظر پيشنهاد مي كند، پژوهش هاي آينده اين عرصه، به سمت جنبه هاي كاربردي تر موضوع هدف گذاري شوند.