بررسي عوامل مؤثر بر شدت صادرات صنايع توليدكننده وسايل حمل و نقل ايران طي دوره (1393-1379) با تأكيد بر اثر مالكيت خصوصي

اين مطالعه، به ارزيابي اثر نوع مالكيت بر صادرات در صنايع توليدكننده وسايل حمل و نقل ايران پرداخته است. علاوه بر اين، اثر متغيرهاي رقابت پذيري، اندازه بنگاه، نرخ ارز حقيقي و هزينه هاي تحقيق و توسعه نيز بر صادرات صنايع فوق، مورد بررسي قرار گرفته است. داده هاي تركيبي مورد نظر با توجه به طبقه بندي استاندارد (ISIC) در كدهاي 4 رقمي مرتبط با صنايع توليدكننده وسايل حمل و نقل ايران طي دوره 1393-1379 شكل يافته است. براي برآورد مدل اقتصادسنجي اين مطالعه، تكنيك داده هاي تركيبي پويا و روش گشتاروهاي تعميم يافته دو مرحله اي (روش آرلانو و باند) استفاده شده است. نتايج حاصل از تخمين مدل، حاكي از اثر مثبت و معنادار مالكيت خصوصي، هزينه هاي تحقيق و توسعه و رقابت پذيري بر شدت صادرات در صنايع توليدكننده وسايل حمل و نقل ايران است. با توجه به اثر مثبت متغير نسبت تعداد بنگاه هاي خصوصي به كل بنگاه ها بر صادرات صنايع فوق، فراهم كردن زمينۀ ورود براي ساير بنگاه هاي خصوصي كه قصد توليد و صادرات در صنايع توليدكننده وسايل حمل و نقل را دارند، مي تواند گامي بلند در جهت ارتقاي توليد و تجارت خارجي در ايران باشد. علاوه بر اين، نتايج نشان مي دهد كه نرخ ارز حقيقي بر شدت صادرات صنايع مذكور، تأثير معني داري ندارد و بالا بودن نرخ تعرفه واردات وسايل حمل و نقل در ايران و بالا بودن قيمت نسبي اين محصولات در مقايسه با قيمت هاي جهاني، امكان صادرات محصولات توليدي اين صنايع را در ايران، محدود كرده است.