اثر ساختار سني جمعيت بر امنيت اقتصادي ايران

امنيت اقتصادي، يكي از مهم ترين ابعاد امنيت ملي و از زيرساخت هاي اساسي براي دستيابي به توسعه اقتصادي و بهبود سطح رفاه اجتماعي به شمار مي آيد. دگرگوني هاي جمعيتي، مي تواند بر توسعه و روند متغيرهاي هدف اقتصادي اثرهاي گسترده و ويژه اي داشته باشد. شناخت اين اثرها مي تواند كمك خوبي براي سياست گذاري و برنامه ريزي توسعه باشد. هدف از نگارش اين مقاله، بررسي اثر ساختار سني جمعيت بر امنيت اقتصادي ايران طي دوره زماني 1395-1360 است. در اين راستا نخست، شاخص امنيت اقتصادي با استفاده از منطق فازي برآورد شده است. نتايج بيانگر بي ثباتي اين شاخص طي دوره مورد بررسي مي باشد. سپس اثر الگوي جمعيتي ايران در كنار ساير متغيرهاي تاثيرتأثير گذار بر امنيت اقتصادي ايران با استفاده از روش GMM سري زماني ارزيابي شده است. نتايج نشان مي دهد كه ساختار سني جمعيت، تاثيرتأثير منفي و معنا داري بر امنيت اقتصادي ايران دارد. رشد جمعيت، موجودي سرمايه، توسعه مالي، آزادي تجاري و نرخ پس انداز، اثر مثبت و معنا داري بر امنيت اقتصادي داشته است، ولي نرخ تورم، اثر معنا داري بر شاخص امنيت اقتصادي نداشته است. جمعيت ايران به سرعت در حال پير شدن بوده و اگر روند كنوني ادامه يابد، مي بايدستي منابع محدود اقتصادي به جاي سرمايه گذاري در بخش هاي توليدي و عمراني، صرف تامين تأمين نيازهاي سالمندان شود. بنابر اين ضرورت دارد كه برنامه ريزي لازم براي مقابله با اين مساله انجام شود.