سنجش بهره وري سيستم هاي حمل و نقل هوشمند در شهر تهران با بهره گيري از روش تحليل پوششي داده ها

سيستم هاي حمل ونقل هوشمند مي توانند نقش بسيار مؤثري در دستيابي به تمامي اهداف طرح جامع حمل ونقل و ترافيك شهر تهران داشته باشند. لذا براي بهره گيري از اين پتانسيل، لازم است كه با استفاده از روش هاي مناسب رياضي، نسبت به افزايش كارايي و بهره وري آن ها اقدام نمود. اين پژوهش با هدف سنجش بهره وري و كارايي اجزاي سيستم هاي حمل ونقل هوشمند در شهر تهران به انجام رسيده است. روش انجام اين تحقيق نيز به كارگيري مدل رياضي و با استفاده از تكنيك هاي تصميم گيري چند معياره مي باشد. در اين مقاله پس از شناسايي اجزاي اصلي سيستم هاي حمل ونقل هوشمند در شهر تهران، ميزان منافع و هزينه هاي اين سيستم ها از مطالعه تحقيقات و منابع موجود در چهار بعد ايمني، عملكرد، سودمندي و محيط زيست به دست آمد و در قالب يك جدول ميزان شاخص موردانتظار بعد از به كارگيري سيستم هاي حمل ونقل هوشمند در شهر تهران ارائه شده است. در ادامه با استفاده از روش تحليل پوششي داده ها (DEA) و ارائه يك مدل پيشنهادي (مدل درآمد)، منافع و هزينه ها با بهره گيري از مدل مذكور در نرم افزار GAMS كدنويسي شده است. نتايج حاصل از اجراي مدل درآمد در نرم افزار نشان داد سيستم هاي هوشمند راهگردباني و مديريت هوشمند اولويت دهي عبور از تقاطع داراي بيشترين ضرايب بهره وري در بين سيستم هاي حمل ونقل هوشمند در شهر تهران مي باشند و سيستم هاي هوشمند اطلاع رساني پيش از سفر، مديريت هوشمند پاركينگ، چراغ راهنمايي هوشمند و تابلوهاي متغير خبري داراي ضرايب بهره وري نسبتاً بالايي بودند.