بررسي و تحليلي بر ‌‌شاخص‌هاي محيطي اثرگذار بر سلامت زيست شهري در كلانشهر قم

اهميت و نقش محيط زيست و كيفيت محيطي، در شكل­دهي رفتار، فرهنگ اجتماعي و در نهايت سلامت شهري شهروندان، به­عنوان زيربناي توسعه ملي و اجتماعي، باعث شده است تا امروزه مطالعات عميق و گسترده­اي با محوريت موضوع كيفيت محيطي و سلامت شهري در ابعاد گوناگون به انجام برسد. با علم به بديهي بودن آثار برنامه­ريزي محيطي بر سلامت شهري و بازخورد آن كه مي­تواند به ­صورت اطلاعات علمي و عملي، منشا تحولات گسترده در سياست­گذاراي كلان اجرايي حوزه سلامت شهروندان باشد، پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقيق توصيفي تحليلي و پيمايشي و با استفاده از 322 پرسشنامه بر اساس مدل نمونه­گيري كوكران، به بررسي اين موضوع در سطح مناطق هشت گانه شهر قم پراداخته است. نتايج اين مطالعه با استفاده از نرم­افزارهاي SPSSو ArcGISو مدل  TOPSISدرجهتِ پاسخ به سؤالات نشان ‌‌مي‌دهد كه هشت منطقه مورد بررسي، متأثر از شرايط محيطي مورد بررسي، داراي نوعي ‌‌تقسيم‌بندي فضايي از بُعد شاخصهاي كيفيت محيطي و سلامت زيست ‌‌شهري هستند. به‌طوري‌‌كه مناطق 4، 3، 1 و 7 با توجه به شرايط ‌‌مطلوب‌تر ‌‌شاخص‌هاي اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي خانوار، از‌منظر و كيفيت محيطي بهتري نسبت ‌به مناطق 8، 5، 6 و 2 برخوردارند. ديدگاه ساكنان مناطق 1، 4، 3 و 7در‌زمينه بهره‌‌مندي از شاخص‌‌هاي سلامت، نشان‌‌دهنده وضعيت مطلوب‌‌تر آن‌‌ها در قياس با ساير است. در‌نهايت و در مسير پاسخ به سؤالات تحقيق، مشخص شد كه علل وجود تفاوت‌‌هاي مناطق مختلف از جهت سلامت شهري، وجود تفاوت در شاخص‌‌هاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي خانوار و تأثير آن بر كيفيت محيطي و تعامل با مديريت شهري است.