سنجش پايداري اقتصادي و اجتماعي محله‌هاي شهري با استفاده از تكنيك تصميم‌گيري چند‌معياره (AHP) (مورد شناسي: محله‌هاي منطقه يك شهريِ گرگان)

شاخص‌هاي پايداري در جوامع شهري، به‌عنوانِ معيارهاي پيش‌آهنگ پايداري و منعكس‌كننده مؤلفه‌هاي اساسي و بنيادي براي سلامت اقتصادي، اجتماعي يا زيست‌محيطي جامعه، در بلند‌مدت و در‌طي نسل‌ها محسوب مي‌شوند؛ بنابراين، تأكيد بر پايداري فضا‌هاي شهري كه به پايداري اجتماعي، اقتصادي، زيست‌محيطي و مديريتي بستگي دارد، به‌منظور دستيابي به آرمان‌هاي شهرنشيني داراي اهميت فراواني است. در اين ميان، سنجش و ارزيابي معيارهاي پايداري در محله‌هاي شهري، به‌منزله كوچك‌ترين واحد سازمان فضايي شهر، چار‌چوب مناسبي براي تحقق اهداف پايداري فراهم مي‌آورد. در پژوهش حاضر، به‌منظور دستيابي به اين مهم، نخست با استفاده از مطالعات اسنادي و كتابخانه‌اي، فهرست جامعي از شاخص‌هاي ارزيابي پايداري فضاهاي شهري در زمينه‌هاي مورد بحث تهيه و از‌طريقِ توزيع پرسشنامه اقدام به جمع‌آوري و كمّي‌سازي معيارهاي منتخب در سطح محله‌هاي منطقه مورد مطالعه شده است. به‌منظورِ تجزيه‌و‌تحليل شاخص‌ها نيز، تكنيك تصميم‌گيري چند‌معياره (AHP) مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج حاصل از تحقيق، از‌يك‌سو بيانگر اين نكته است كه اين روش، تحليل فضايي مطلوبي را از وضعيت پايداري اجتماعي و اقتصادي در سطح محله‌هاي منطقه يك شهريِ گرگان نشان مي‌دهد و از‌سويِ‌ديگر تفاوت‌هاي آشكاري را در سطوح پايداريِ اقتصادي و اجتماعي محله‌هاي مختلف شهريِ گرگان بيان مي‌كند؛ به‌طوري‌كه در بين محله‌هاي موردِ بررسي، محله يك با وزن 0.0835 بالاترين رتبه را در بين سطح پايداري اجتماعي و محله پنج با وزن 0.2352، بالاترين رتبه را در بين محله‌ها‌ از‌نظرِ سطح پايداري اقتصادي به خود اختصاص داده‌اند كه نشان‌دهنده نابرابري‌ها و شكاف طبقاتي بالايي در سطح محله‌هاي مورد بررسي مي‌باشد.