وضعيت دفع ميوسين و ارتباط آن با قابليت هضم و رشد در گوساله¬هاي شيرخوار هلشتاين

يكي از چالش‌هاي موجود در علوم تغذيه، بهبود سلامت روده¬ها در مراحل بسيار حياتي به¬ويژه در نوزادان و مرحله از شيرگيري با استفاده از متعادل كردن جيره است. در اين زمينه، دفع ميوسين ممكن است به عنوان نشانگر خوبي براي پيش‌بيني سلامت روده و قابليت هضم مواد مغذي باشد. بدين منظور سي و دو راس گوساله (16 رأس نر و 16 رأس ماده) به صورت تصادفي به دو گروه تيمار تقسيم شدند و با دو نوع جيره¬ي استارتر يكي بر پايه ذرت و ديگري بر پايه¬ي جو تغذيه شدند. جيره استارتر از روز سوم و يونجه با كيفيت بالا از سن دو هفتگي و شير تازه پاستوريزه شده¬ي گاو با توجه به برنامه گاوداري محل اجراي طرح در اختيار گوساله¬ها قرار گرفت. وزن كشي گوساله‌ها در زمان تولد و سپس به صورت هفتگي تا زمان از شيرگيري انجام شد. قابليت هضم مواد مغذي با روش اندازه‌گيري مستقيم در سنين 2، 6 و 8 هفتگي تعيين گرديد. ميوسين خام از نمونه‌هاي مدفوع اخذ شده در سنين ياد شده جدا شد و ميزان همبستگي غلظت آن با فراسنجه‌هاي قابليت هضم و خصوصيات رشد تعيين گرديد. نتايج نشان داد كه در سنين مختلف ميزان ميوسين همبستگي منفي معني‌داري با قابليت هضم مواد مغذي دارد، همچنين در سن 8 هفتگي مقدار ميوسين همبستگي منفي با ميزان خوراك مصرفي داشت (0406/0=p، 37/0-=r)؛ البته پژوهش¬هاي بيشتري لازم است تا جزئيات متابوليسم ميوسين در دستگاه گوارش گوساله¬ها تعيين گردد و اثرات آن بر عمل‌كرد حيوانات مشخص شود.