بررسي تأثير جاذب نانو رس مونت موريلونيت بر كاهش گاز رادون خاك

پرتوگيري همه روزه از منابع طبيعي و مصنوعي صورت مي گيرد. بالاتـرين دوز آن مربوط به پرتوهاي طبيعي بوده كه قسمت اعظم آن رادون مي باشد. بر اساس گزارش هاي سازمان بهداشت جهاني، اين گاز بعد از سيگار كشيدن، دومين عامل سرطان ريه محسوب مي شود. رامسر، به عنوان پرخطرترين نقطه دنيا در پرتودهي گاز طبيعي رادون شناخته شده است. بنابراين امكان سنجي استفاده از مواد در دسترس و مقرون به صرفه، به عنوان جاذب گاز رادون، مي تواند نقش مهمي در افزايش سلامت جامعه ايفا كند. هدف اين پژوهش بررسي عوامل مختلف مؤثر در كاهش گاز رادون با جاذب مونت موريلونيت در مناطق با پرتوزايي طبيعي بالا است. آزمايش ها با روش اندازه گيري فعال توسط دستگاه پراسي و با استفاده از خاك منطقه تالش انجام شد. در اين تحقيق در دوره هاي شش ساعته اندازه گيري رادون توسط دستگاه پراسي و رطوبت كم تر از 10 درصد، حداكثر ميزان كاهش رادون 56.74 درصد براي نانو مونت موريلونيت و55.3 درصد براي ميكرو مونت موريلونيت به دست آمد. همچنين از آزمايش هاي طيف نگاري گاما، پراكنش اشعه X، تخلخل سنجي و آزمون آماري غيـرپارامتريك براي تحليل داده ها استفاده شد. تأثير ميزان متفاوت وزني، تغيير اندازه مونت موريلونيت، رطوبت و همچنين مقايسه مواد مختلف در كاهش غلظت رادون بررسي گرديـد. پلي اتيلن ماده اي مناسب براي حذف رادون بود. با افزايش ميزان مونت موريلونيت و كاهش رطوبت محيط غلظت رادون كاهش يافت. نتايج آزمايش تخلخل سنجي نيز بيانگر قطر حفره هاي بزرگ تري در ميكرومونت موريلونيت نسبت به نانومونت موريلونيت است؛ لذا ميكرومونت موريلونيت دركاهش رادون عملكرد بهتري نشان داد. اين جاذب مقرون به صرفه، نسبت به رطوبت هوا حساس و در محيط هاي خاك با رطوبت پايين و نزديك به اشباع داراي عملكرد مؤثرتري است.