ضريب كاهش مقاومت تسليم و نسبت جابه‌جايي غيرالاستيك بر اساس زلزله‌هاي ثبت شده در ايران

در اين مقاله، ضريب كاهش مقاومت تسليم، نسبت جابه جايي غيرالاستيك و شكل پذيري نياز با در نظرگيري اثر پارامترهايي شامل زمان تناوب سيستم، نسبت ميرايي، سطح شكل پذيري و شرايط ساختگاه با استفاده از ركوردهاي زلزله ثبت شده در ايران در ساختگاه سنگي و خاك نرم مورد مطالعه قرار مي گيرد. بدين منظور، پس از تصحيح ركوردهاي زلزله، 55608 تحليل تاريخچه زماني خطي و 129024 تحليل تاريخچه زماني غيرخطي بدون تكرار و 15600 تحليل تاريخچه زماني غيرخطي با فرايند تكراري، براي سيستم هاي يك درجه آزادي انجام شد. نتايج نشان مي دهد كه ضريب كاهش مقاومت تسليم و نسبت جابه جايي غيرالاستيك به طور قابل توجه به زمان تناوب سيستم و سطح شكل پذيري و تا حدودي به شرايط ساختگاه بستگي دارد. همچنين با افزايش سطح شكل پذيري، ضريب كاهش مقاومت به ويژه در محدوده پريودهاي متوسط و بلند، بيشتر شده و نسبت جابه جايي غيرالاستيك نيز در محدوده پريودهاي خيلي كوتاه، افزايش مي يابد. مقايسه طيف هاي ضرائب به دست آمده بر اساس زلزله هاي ايران در ساختگاه سنگي با روابط پيشنهادي محققين ديگر نشان مي دهد كه بين آنها مقداري اختلاف وجود دارد. در نهايت، در اين پژوهش با انجام تحليل رگرسيون غيرخطي روي نتايج به دست آمده براي ضريب كاهش مقاومت تسليم و نسبت جابه جايي غيرالاستيك، روابطي برحسب زمان تناوب و سطح شكل پذيري براي ضرائب ياد شده بر اساس ركوردهاي ثبت شده در ايران در ساختگاه هاي سنگي و خاك نرم ارائه گرديد.