بررسي تأثير روابط وام‌دهي بر هزينه‌هاي مبادله‌اي اعطاي وام (مطالعه موردي: شعب بانك‌هاي ايراني در تهران)

اين پژوهش نخست به تشريح هزينه هاي مبادله تحميل‌شده به مؤسسات اعتباري (هزينه مبادله وام‌دهي، هزينه هماهنگي) و عوامل مؤثر بر آنها از منظر مدل سنتي اقتصاد هزينه‎ مبادله (مدل ويليامسون) مي‌پردازد؛ سپس با معرفي «روابط وام دهي» به‌عنوان متغيري كه مبين كاهش عدم تقارن اطلاعاتي بين مؤسسۀ اعتباري و وام‌گيرنده است، اثر اين متغير را با استفاده از مدل پروبيت ترتيبي چند ارزشي بر مدل ويليامسون بررسي مي‌كند. مؤسسات اعتباري مورد بررسي در اين پژوهش، نمونه تصادفي از شعب مختلف بانك هاي موجود در شهر تهران است كه از بانك مركزي تا تاريخ فروردين 1391 مجوز دارند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد با ورود متغير «روابط وام دهي» اثر نهايي متغيرهاي «سرمايه‌گذاري در دارايي‌هاي خاص»، «خاص بودن وثيقه ها»، «درجه عدم اطمينان براي مؤسسه اعتباري» و «سختي در اندازه‌گيري عملكرد كاركنان» در مدل بر متغير هزينه مبادله وام‎دهي (هزينه هماهنگي)، كاهش مي‌يابد.