انتخاب پرتفوي بهينه با استفاده از برنامه‎ريزي فرا آرماني و برنامه‎ريزي آرماني ترتيبي توسعه‎يافته

پس از انتشار مقالۀ ماركويتز در سال 1952، يافتن بهترين راه براي بهينه سازي پرتفوي بين فعالان صنعت مديريت سرمايه گذاري اهميت مضاعف پيدا كرد و به همين منظور روش‎هاي زيادي براي انتخاب سبد سهام معرفي شدند. اين مقاله به انتخاب پرتفوي بهينۀ سهام با استفاده از تكنيك هاي نوين برنامه ريزي آرماني، يعني دو تكنيك برنامه ريزي فرا آرماني (MetaGP) و برنامه ريزي آرماني ترتيبي توسعه يافته (ELGP) پرداخته است. هر دو مدل به دنبال حداكثرسازي بازدهي و نقدشوندگي و همچنين به حداقل رساندن بتا و ريسك سهام شركت‎ها براي تشكيل پرتفوي بهينه‎اند. در نهايت دو پرتفوي به‎دست آمده با مقدار بازدهي هر يك مقايسه شد. اين پژوهش در بازار بورس اوراق بهادار تهران اجرا شده است. بازدهي كل پرتفوي در مدل برنامه‎ريزي آرماني ترتيبي توسعه‎يافته 678/21 درصد و در برنامه ريزي فرا آرماني 172/20 درصد است.