بررسي كمي حساسيت به پارگي گرم در آلياژهاي (Al-9Si-Fe(Mn

در اين تحقيق تاثير ناخالصي آهن (0/5، 1، 1/5 و wt % 2) و بهسازي شيميايي توسط منگنز (0/5=Mn/Fe) بر رفتار پارگي گرم آلياژ 332F آلومينيم مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. بر اساس نتايج حاصله، با افزايش غلظت آهن تا 0/5 درصد وزني، به دليل توزيع ظريف تركيبات بين‌فلزي β-Al5FeSi در نواحي بين‌دندريتي و پيرو آن بهبود استحكام دما بالاي آلياژ و توسعه ساختار دانه‌اي ريز و هم محور، مقاومت به پارگي گرم آلياژ حدود 25 درصد بهبود مي‌يابد. افزايش غلظت آهن تا حدود 2 درصد وزني موجب افزايش ابعاد و كسر حجمي تركيبات صفحه‌اي شكل بتا در زمينه شده و علاوه بر افت استحكام و انعطاف‌پذيري آلياژ، به سبب كاهش سياليت و انسداد مسيرهاي تغذيه بين‌دندريتي مذاب، شرايط را براي ايجاد پارگي گرم مهيا نموده و شاخص حساسيت به پارگي گرم (HTS) به ميزان قابل ملاحظه‌اي افزايش مي‌يابد. با افزودن منگنز، β-Al5FeSi به αAl15(Fe,Mn)3Si2 با مورفولوژي حروف چيني، چندوجهي يا ستاره‌اي شكل تبديل شده و با حذف اثرات مخرب فاز بتاي صفحه‌اي، موجب بهبود خواص كششي و قابليت تغذيه بين دندريتي مذاب مي‌شود. تحت اين شرايط، شاخص حساسيت به پارگي گرم در آلياژهاي بهسازي شده حاوي 0/5 و 1 درصد وزني آهن به صفر رسيده و در مورد دو آلياژ حاوي 1/5 و 2 درصد وزني آهن به ترتيب حدود 50 و 40 درصد كاهش مي‌يابد.