تاثير فرآيند ترمومكانيكي بر روي فولادهاي بينيتي نانوساختار كربن متوسط

در سال‌هاي اخير تلاش‌هاي زيادي براي توسعه‌ي نسل جديدي از فولادها تحت عنوان فولادهاي نانوساختار بينيتي انجام شده است. اندازه دانه آستنيت اوليه از پارامترهاي موثر در تشكيل ريزساختار بينيتي مي‌باشد. فرآيند مارتنزيت از جمله فرآيندهاي ترمومكانيكي پيشرفته است كه مشتمل بر نورد سرد ريزساختار مارتنزيتي و آنيل متعاقب آن مي‌باشد. در اين پژوهش سعي شده است تا تاثير تلفيق فرآيند مارتنزيت و فرآيند آستمپرينگ بر روي ريزساختار و خواص مكانيكي فولادهاي نانوساختار بينيتي بررسي شود. فولا مورد استفاده در اين پژوهش از نوع كربن متوسط و آلومينيوم بالا بوده كه طراحي و سپس ريخته‌گري شده و در نهايت نورد داغ شده است. اين فولاد در دماي °C 1030 به مدت 20 دقيقه آستنيته شده و سپس در آب كوئنچ گرديد تا ساختار مارتنزيت حاصل گردد. نمونه‌ها به ميزان 20 درصد توسط نورد سرد كاهش مقطع داده شده و سپس در دماي °C 600 به مدت 20 دقيقه آنيل شدند. نمونه‌ها مجددا در دما و زمان مشابه آستنيته شده و در دماي °C 340 تحت عمليات آستمپرينگ قرار گرفتند. بررسي‌هاي ريزساختاري با استفاده از پراش پرتو ايكس، ميكروسكوپ‌هاي نوري و الكتروني روبشي انجام گرفت و به منظور ارزيابي خواص مكانيكي از آزمون كشش استفاده شد. به دليل تشديد نرخ استحاله بينيتي و تغييرات كم اندازه دانه آستنيت اوليه تفاوت زيادي در خواص مشاهده نشد. استحكام كشش نهايي براي نمونه‌ها با اندازه دانه بزرگ (47 ميكرومتر) 1279مگاپاسكال با ازدياد طول 23 درصد و براي نمونه‌ها با اندازه دانه ريزتر (33 ميكرومتر) 1231 مگاپاسكال با ازياد طول 19 درصد به دست آمد.